________________ 116 મિથ્યાત્વ એટલે મિથ્યાત્વ = હલાહલ વિષ (પંચાશક પ્રકરણ ગ્રંથમાં પણ પૂ.આ.ભ.શ્રીહરિભદ્રસૂરીશ્વરજી મહારાજાએ આ જ વાત કરી છે.) > આથી જ “અધ્યાત્મસાર” ગ્રંથમાં પૂ.મહોપાધ્યાયશ્રીજીએ વર્તમાનના સંઘયણ આદિની ખામીવાળા અને પ્રમાદબહુલ કાળમાં દર્શનપક્ષની વાત કરી છે... "अवलम्ब्येच्छायोगं, पूर्णाचारासहिष्णवश्च वयम् / भक्त्या परममुनीनां, तदीयपदवीमनुसरामः // 20-29 // अल्पापि याऽत्र यतना, निर्दम्भा सा शुभानुबन्धकरी / अज्ञानविषव्ययकृद्, विवेचनं चात्मभावानाम् // 20-30 // सिद्धान्ततदङ्गानां शास्त्राणामस्तु परिचयः शक्त्या / परमालम्बनभूतो, दर्शनपक्षोऽयमस्माकम् // 20-31 // विधिकथनं विधिरागो विधिमार्गे स्थापनं विधीच्छूनाम् / अविधिनिषेधश्चेति, प्रवचनभक्तिः प्रसिद्धा नः // 20-32 // " ભાવાર્થ: - પૂર્ણ આચાર પાળવામાં અમે અસમર્થ છીએ. એટલે ઇચ્છાયોગને અવલંબીને પરમ મુનિઓની ભક્તિ વડે તેમના માર્ગને અનુસરીએ છીએ. - એમાં (ઇચ્છાયોગની સાધનામાં) જે અલ્પ પણ નિર્દભ યતના થાય છે, તે શુભ અનુબંધ કરનારી છે. વળી આત્માના ભાવોનું વિવેચન અજ્ઞાનવિષનો નાશ કરનારું છે. - સિદ્ધાંત અને તેના અંગરૂપ શાસ્ત્રોનો અમને (ભલે) શક્તિ પ્રમાણે પરિચય હોય, પરંતુ અમારે આલંબનભૂત તો આ દર્શનપક્ષ (તત્ત્વશ્રદ્ધાનો જ છે. - વિધિ (માર્ગનું) કહેવું, વિધિ પ્રત્યે રાગ, વિધિની ઇચ્છા રાખનારને વિધિમાર્ગમાં સ્થાપવા (પ્રવર્તાવવા) અને અવિધિનો નિષેધ
