________________
( ८९ )
" घणा भारना समूहथी दवायेलो आ तारो खभो बाधा ( पीडा ) पामे छे. "
ते सांभळीने वृद्धवादी बोल्या
न तथा बाधते स्कन्धो बाधतिधते यथा ॥१॥
" जवो बाघति' ए प्रयोग बाधा करे छे, तेवो आ स्कंध बाधा : पामतो नथी. "
:
आ प्रमाणे सांभळीने शंका पामेला सिद्धसेने विचार्य के - " मारा गुरु विना मारा वचनमां भूल कोण काढे ? माटे जरुर मारा गुरुज "होवा जोइए." एम विचारीने तरतज ते सुखासनमांथी नीचे उतरी गुरुने सारी रीते ओळखी अत्यंत लज्जा आववाथी ते गुरुना चरणकमळमां पडया (नम्या). ते वखते गुरुए पण तेने प्रतिबोध करवा माटे कांके - " हे वत्स ! आ गाथानी व्याख्या कर. "अणुफुल्लिअ फुल्ल म तोडहु, मन आरामा मोडडु | मणुकुसुमेहिं अच्चि निरंजणु, हिडह कांइ वणेण वणु ॥ १ ॥
गुरुनी अवज्ञा करवाथी बुद्धिनी जडता प्राप्त थवाने लीधे सिद्ध-सेन ते गाथानो अर्थ बराबर जाणी शक्या नहीं, तेथी तेणे कहां के
१ तात्पर्य र छे के - बाधति ए अशुद्ध रूप छे, ते ठेकाणे बाधते रुप थवं जोइए. तथा वृद्धवादीए कह्यं के तमे बाधति रूप बोल्या ते जेवुं पीडा करे छे तेवो मारो स्कंध पीडा पामतो नर्थ, अर्थात् तमे अशुद्ध बोल्या तेज वधारे पीडाकारी छे.
