________________
(६९)
विना मरण पामीने सौधर्म देवलोकमां देव थइ त्यांची चवी कोइ गामडामा आभीर (भरवाड ) ना कुळमा उत्पन्न थया. ते आभीर भोगादिकयी सुखी हतो. एकदा अत्यंत रूपवाळी पोतानी पुत्रीने गाडाना अग्र भागपर बेसाडीने ते घी वेचवा माटे कोइ नगर प्रत्ये चाल्यो. ते वखते तेनी साथे बीजा पण घणा जुवान आभीरो नगर प्रत्ये जता हता. तेओए मार्गमा ते कन्यागें अद्भुत रुप जोइ परवश बनी पोतपोतानां गाडां उन्मागें चलाव्यां, जेथी ते गाडा भांगी गया. रूपमां आसक्त थयेला पुरुषोने आ गाडां जेवी वस्तुनुं नुकशान कइ गणत्रीमा छे ? कांइज नथी. ते विषे परमऋषितुं बचन छे
रूवेसु जो गिद्धिमुवेइ तिवं अकालिअं पावइ से विणास; रागाउरे से अहवा पयंगे,
आलोअलोले समुवेइ मच्चु ॥ अर्थ-जे पुरुष रूपने विषे अत्यंत आसक्ति पामे छे, ते अकाले मृत्युने पामे छे, कारण के आलोक (दीवा) ना रूपमां आसक्त थयेला पतंगीयाओ रागातुर थइने अकाळे मृत्युने पामे छे.
पछी ते आमीरोए दुःखित थवाथी ते कन्यानुं "अशकटा" अने तेणीना पितार्नु " अशकटापिता" एवं नाम पाडयु. तेथी खेद पामीने वैराग्य उत्पन्न थवाथी तेणे पोतानी पुत्री कोइने परणावी दांधी अने पोते दीक्षा लीधी. पछी ते साधुए उत्तराध्ययनना त्रण अध्ययन सुधी
