________________
( ६७ )
कर्यो न होय, तथा घणाओने संमत होय, तो ते आचरणा कहेवाय छ. " आवी आचरणा जिनाज्ञा जेवीज जाणवी. ते बाबत भाष्यादिकमक छे के - " अशठ भावे आचरण करेलुं निर्दोष कार्य के जेने गीतार्थे निषेध्युं नथी, ते आचरणा पण जिनेश्वरनी आज्ञारूपज छे-आ प्रमाणे कहेतुं होवाथी मध्यस्थ पुरुषो ते आचरणाने बहुमान पूर्वक अंगीकार करे छे." आ प्रमाणे आचरणा छतां पण जेणे प्रथम नमस्कारादिक सूत्रानो अभ्यास कर्यो होय, तेणे पण योग्यता प्रमाणे तरतज यथाशक्ति तपे करीने एटले पौषध ग्रहणादिक विधिए करीने अवश्य उपधान वहन करवां. महानिशीथमां पण मुख्यपणे आंबिल अने उपवासरूप तप अने बीजे पदे एटले गौणपणे यथाशक्ति तप करवानुं पण कर्तुं छे. तथा “ शक्तितस्त्याग तपसी ( दान अने तप शक्तिप्रमाणे करवां ) " एवं वचन होवाथी तपमां कांइ बधारे आग्रह नथी. अने महानिशीथमां पौषध ग्रहणनी क्रिया साक्षात् कहेली नथी, तोपण जेम साधुने योगोद्वहनमां उत्कृष्ट क्रिया करवानुं प्रसिद्ध रीते क छे, ते प्रमाणे श्रावकोने पण उपधानने विषे उत्कृष्ट क्रिया करवानुं देखाय छे. ते उत्कृष्टपणं आरंभना सर्वथा त्याग विगेरे गुणे करीनेज थायछे. अने ते अनारंभादिक गुणो सम्यक् प्रकारे पौषधनो स्वीकार करवाथी ज प्राप्त थाय छे, अन्यथा थता नथी. घणा जुना प्रकरणोमां अने पूर्व आचार्योंए करेली अने परंपराथी चालती आवेली पोतपाताना गच्छनी सामाचारी विगेरेमां पण उपधानने विषे पौषध ग्रहण करवानुं साक्षात् कहेतुं छे. योग वहन करवानो विधि पण स्पष्ट रीते
