________________
(३९) रूपे तेनी पासे छाश वेचा नीकळी. अने 'छाश ल्यो छाश' एम मोटे स्वरे बोलती वारंवार गमनागमन करवा लागी. तेथी ते साधुने स्वाध्यायमां विघ्न थवाथी तेणे कह्यु के-"शुं आ छाश वेचवानो समय छ ? " त्यारे ते आभीरी पण बोली के-"त्यारे शुं तमारे पण आ स्वाध्याय करवानो समय छे ? " ते सांभळीने साधुने उपयोग आव्यो, तेथी तेणे मिथ्यादुष्कृत आप्यु."
॥ इति प्रथमः कालाचारः ॥
बीजा विनयाचार विषे. विनय एटले-गुरु, ज्ञानवान् , ज्ञानना अभ्यासी, ज्ञान, ज्ञानना उपकरण ( पुस्तक, पाटुं, कागळ, पाटी, कवळी, ठवणी, सापडो, ओळीयु, टीपणुं तथा दफतर) ए विगेरेनी सर्व प्रकारनी आशातनानो त्याग करवो तथा तेमनी भक्ति विगरे यथायोग्य करवी ते. आशातनाना भेदो श्राद्धविधिनी वृत्तिथी जाणवा. अने गुरुनो तथा ज्ञानवान्नो विनय-प्रगटपणे उभुं थवू, आसन आपq, शय्या करी आपवी, हाथमाथी दांडो लइ लेवो, पग धोवा, पगचंपी करवी, वंदना करवी, आज्ञाप्रमाणे वर्तवू तथा शुश्रुषा ( सेवा) करवी-विगेरे जाणवो. ते विषे आगममा कयु छ के-“ उभा थ, हाथ जोडवा, आसन आपवू, भक्ति करवी, ए रीते भाव शुश्रूषा विनय कहेलोछे." तथा-" गुरुथी नीची पोतानी शय्या करवी, तथा गमन, स्थिति अने आसन पण गुरुथी नीचांज राखवां, शरीरने नमावी गुरुपादनी वं
