________________
( २२१ )
भूमिमां फैलावो पामे छे. केवलज्ञानी प्रभुए जे कथन कर्तुं ते श्रुतज्ञान, एम विजयलक्ष्मी सूरि बहु मान पूर्वक कहे छे हे सुजनो ! ते. श्रुतज्ञानने तमे धारण करजो. ॥ १ ॥
संबंध विनानुं ते' अपार्थक' ४, छळवाक्य विगेरे 'छल'५, द्रोहस्वभाव होय ते' हिल' ६, सारविनानुं ते 'निःसार' ७, अक्षरादि करीने अधिक ते' अधिक' ८, न्यून होय ते'ऊन '९, फरी फरी बोलं ते 'पुनरुक्त' १०, पूर्वाप रविरुद्ध ते 'व्याहत' ११, युक्तिरहित ते 'अयुक्त' १२, क्रमरहित ते'क्रमभिन्न' १३, वचन फेरफार ते 'वचन भिन्न १४, विभक्ति फेरफार ते 'विभ क्ति विभिन्न १५, लिङ्ग फेरफार ते 'लिङ्गभिन्न' १६, सिद्धान्तमां नही कहेलं ते 'अनभिहित' १७, छंदोभंग ते 'अपद' १८, वस्तुना स्वभावथी विपरीत बोलं ते 'स्वभावहीन' १९, प्रस्तुत बात छोडी अप्रस्तुत बातने लंबावी पछी प्रस्तुत कहेवी ते 'व्यवहित' २०, काल फेरफार ते 'कालदोष' २१, वाक्य पूर्त्तिविना वचमांथी पद तोडी नांखवं ते 'यतिदोष' २२, अलंकार विशेष शून्य ते ' छविदोष' २३, स्वसिद्धान्त विरुद्ध ते 'समयविरुद्ध' २४, हेतुशून्य ते 'वचन मात्र' २५, तात्पर्यथी अनिष्ट प्राप्ति थाय ते 'अर्थापत्तिदोष' २६, समास फेरफार ते 'असमासदोष २७, हीनाधिक उपमा करवी ते 'उपमादोष' २८, एक देशने संपूर्ण कहें ते' स्वरूपावयवदोष'२९, उद्देश्य पदोनी एकवाक्यता न थाय ते 'अनिर्देशदोष'३०, वस्तुपर्यायवाचि पदनी अर्थान्तर कल्पना ते 'पदार्थदोष' ३१, विपरीतसन्धि ते 'सन्धिदोष' ३२, आ प्रमाणेना ३२ दोष रहित. परमात्मानी देशना होय छे. ॥
·
