________________
(११)
पण आपणे राज्य करशं. नवा राजानी एवीज रीत होय छे. कदाच राज्य लेवाने आपणे समर्थ नहीं थइए, तो पण स्वेच्छाए राजार्नु सर्वस्व लुंटी लइने अंतःपुरनी राणीओ साथे अने नगरनी स्त्रीओ साथे मुखभोग तो सुखेथी भोगवशं. माटे आ राजानुं पोतानी मेळे ज मरण थाय छे, ते सारं छे; नहीं तो आपणे तेने मारवानी जरुर पडत. केमके राजगृहनी अंदर फरनारा आपणने शुं दुःसाध्य छ ?"
आ प्रमाणे ते दुष्टबुद्धिवाळा दुष्टोनी पापिष्ट वातचित सांभळीने पेला गुप्त चर पुरुषोए ते वात राजानी पासे कही शकाय तेवी न होवा छतां पण गुप्तरीते जणावी. ते सांभळीने अत्यंत कोपथी कंपता जागृत न्यायवाळा ते राजाए तत्काळ ते बनेनो निग्रह को. राजाओने दुर्जननो तिरस्कार अने सज्जननी पूजा करवी उचितज छे.
आ प्रमाणे बे पादनी परीक्षा करीने त्रीजा पादनी परीक्षा करवा माटे राजाए पोताना चरपुरुषाद्वारा जन्मथीज दारिद्यवडे दग्ध थयेला एक रांक भिक्षुकने बोलाव्यो. तेना हाथमा भिक्षा मागवालायक एक कपर ( ठीकरूं) तुं, तेणे कंथानी जेवा फाटेला जूना वस्त्रनो एक ककडो पहेरेलो हतो; चालतां टेको आपवा माटे लाकडीनो ककडो हाथमा हतो, तेनी गति स्खलित थती हंती, अने तेनुं शरीर अत्यं. त कृश हतुं. आवा ते भीखारीने जोइने राजाए तेने कह्यु के-" हे भिक्षुक ? तारा शरीरने अभ्यंग, मदन, उद्वर्तन, स्नान, भोजन, वस्त्र, शय्या अने आसन ए विगेरे इप्सित वस्तु आपवावडे हुँ तने सुखी करीश, तुं मारी पासे रहे अने सुखेथी मनुष्यने मळता सुखो भोगवः.
