________________
( ९५ )
णमंदीर स्तोत्रवडे स्तुति करवा मांडी. ते कल्याणमंदीरनुं अग्यारसुं वृत्त बोलती वखते अथवा कोइ ग्रंथना अभिप्राये पहेली बत्रीशीना पहेला काव्यना उच्चार वखतेज श्री धरणेंद्रनुं सानिध्य होवाथी प्रथम शिवलिंगमांथी घुमाडो नीकळवा मांड्यो, त्यार पछी अग्निनी मोटी ज्वाळा नीकळवा मांडी, ते समये सर्वे लोको परस्पर हस्तनी ताळीओ पूर्वक कोलाहल करता बोल्या के- “ खरेखर अत्यंत कोपरूपी काळाग्निथी भयंकर एवा आ महादेव पोताना त्रीजा नेत्रना अनिवडे आ जोगीने भस्मसात् करी नांखश. " त्यार पछी तडतड शब्द करतुं शिवलिंग फाटयुं, अने तेमांथी बीजळीना झबकारानी जेम प्रथम ज्योति (तेज) प्रगट थइ, अने पछी अनुपम एवी श्री पार्श्वनाथनी प्रतिमा प्रगट था. ते जोइ विस्मय पामेळा विक्रम राजाए पूछयूँ के - " हे महाभाग्यवान् ! कोइ वखत नहीं जोये एवं आ आश्चर्य शुं ? आ अपूर्व कया देव प्रगट थया ? " त्यारे गुरु बोल्या के-" त्रण जगत्ने सेववालायक, देवना पण देव, श्री धरणेंद्रे जेनी उपर अद्भुत फणारूप छत्रनो आडंबर कर्पो छे, एवा आ वीशमा तीर्थंकर श्री पार्श्वनाथ स्वामीनी प्रतिमा छे. आ देवाधिदेवज मारी स्तुति विगेरेने सहन करी शके छे. आ प्रतिमानो अहींथी प्रादुर्भाव शी रीते थयो ? ते वृत्तांत सांभळो.
पूर्वे आज अवंती नगरीमां एक "भद्रा " नामनी शेठाणी रहेती हती. तेने “ अवंती सुकुमाल ” नामे पुत्र हतो. ते बत्रीश पत्नी ओना यौवनरूप सुगंधना सर्वस्वनुं आस्वादन करवामां भ्रमररूप हतो. तथा शालिभद्रनी जेम अत्यंत भोगरसना समुद्रपां निमग्न होवाथी अल्प
•
