________________
૧૪
સાધ્યને માગે mmmmmmmmmmmmmmmwwwww (૧૧) અવધુ કયું મારું ગુણહીના
(અવગણના–સ્વીય) (૧૨) નિશદિન જેઉં તારી વાટડી,
દોડાદોડી થાય, બાકી
(વિરહી સ્ત્રીભાવ) (૧૩) પરમાતમ પૂરણ કળા
(અનુભવ) એના તે અનેક દાખલા અપાય. કેઈ પણ સ્તવન લેતાં કઈ પણ ભાવ આવશે જ. ભકિતમાં આવી બહુ છૂટ છે. ધ્યાનમાં તે આંખ મીચી પડયા રહેવાનું અને અહીં તો દેડાદોડી થાય, અખબખિયા વગાડાય, નેબતના ગડગડાટ થાય, કાંસીએની બુક લાગે, નરઘાના ભણકાર થાય, અને
કાર થાય અને ભક્ત નાચે, કૂદે, લાડ કરે અને ગમે તે રીતે વિનવણી કર. ભકિતમાં આ મજા છે. એમાં સ્વતંત્ર રીતે વર્તવાની ઘણી છે અને એ છૂટને પૂરતે ઉપયોગ થાય છે. છેવટે એ ભક્તિનું પર્યવસાન ધ્યાનમાં પણ આવે, પરંતુ એ તે વિકાસની વાત છે. આટલી છૂટ અને આવા વિવિધ ભાવના લ્હાવો લેવાનું વિસારી ખાલી સમજ્યા વગર સંસારમાં અથડાયા, કુટાણા, મરાયા અને હેરાન થયા. એમ કર્યું એટલે
પાણી વહ્યું. * હવે ? હવે તે ભક્તિ શું ચીજ છે તે ઓળખાણું, એના હાવા સમજાયા. પછી શું કરવું ? અને કોને આદરવું ? એ કાંઈ કહેવાનું હોય? હવે તે એમાં પડી લ્હાણ લેવાની અને અન્ને ભક્તિના વિષયમય તન્મય) થઈ તેની સાથે સ્વરૂપાનુસંધાન કરવું એજ ક્તવ્ય રહે. જેને પાણી વાવવું હોય તે ભલે વાવે, આપણે તે
