________________
उपदेशमाला
विशेषवृत्तिः
॥ ८६ ॥
लज्जा अणुरत्ता दीपावंमि ॥ ८ ॥ सुयणेहदसासंहारकारिणी सइ सकज्जलग्गा य । लद्धप्पसरा दीवयसिहि व्व चुलणी न किं दहइ ॥ ९ ॥ कुडिलगई सविलासो विसालओ भोगवंसुमालिन्नो । दीहो वि दीहपट्टो, दुट्ठचिट्ठो भयं देइ ॥ ११० ॥ नायं नीसेसमिणं चरियं चुलणीए सीलभंगाई । धणुणाऽमच्चेण विचितियं च कुसलं न कुमरस्स ॥ ११ ॥ भणिओ य वरधणू तेण पुत्त ! कुमरस्स अप्पमत्तेण । कज्जा सरीररक्खा जणणी नो सुंदरा जेण ॥ १२ ॥ समए य माउचरियं जाणावेयव्वओ तए सव्वं । जेण न पावेज्ज इमो उवद्दवं केणइ छलेण ||१३|| कुमरो कालकमेणं संजाओ पवरजोव्वणारंभो । उवलद्धे जणणीए चरिए सामरिसहंकारो ॥१४॥ जणणीजाणणक कोइलकायाइणो कयाsकज्जे । घेत्तं भणइ सकोवो माए ! मारेमि अहमेए ।। १५ ।। अन्नो वि कोवि रजे अकज्जसज्जो हवेज जो मज्झ । अच्वो निगिन्हियव्यो निरवेक्खमणेण सो सव्वो ॥ १६ ॥ एवं अणेगवारे विणिगिन्तं तहा पभासंतं । जाणित्तु बंभदत्तं दीहो चुलणि समुहवइ ॥ १७ ॥ नेवं परिणामसुहं जं जंपइ तुज्झ एस किर पुत्तो । सा भइ बालभावो एत्थऽवरज्झइ न सब्भावो ॥ १८ ॥ दीहो भणेइ मुद्धे ! आरूढो जोव्वणं इमोऽवस्सं । मज्झ य तुज्झ य मरणाय होहिही अन्ना नेयं ॥ १९ ॥ ता मारिज्जउ एसो केणाऽवि अलक्खिएणुवाएण । मइ साहीणे सुंदरि ! सुएस किं होइ दारिद्दं ।। १२० ।। रइरागपरवसाए इहपरभवकज्जबज्झचित्ताए । पडिवन्नं चुलणीए धिरत्थु इत्थीण चरियाई ॥ २१ ॥ संके चुलणी सासार्याणि त्ति जा गूढमंतमादाय । दाऊण बलि पुत्तं ही पविसइ दीहसमवाए ।। २२ ।। कोविदुरीहो दीहो काओ आओ कुओ वि तस्स कए । ससुओ भाविचक्की मारिज्जइ थीकहाए अलं || २३ || वरिया य तेहिं तत्तो तस्स कए काऽवि निवसुया एगा। पउणीकयं च सव्वं विवाहपाउग्गमुवगरणं ।। २४ ।। थंभसयसन्निविष्टुं अइगूढपवेसनिग्गमदुवारं । कारावियं जउहरं वासनिमित्तं कुमारस्स ||२५|| नाओ एस व धणुणा तो रज्जकज्जसज्जेण । भणिओ स दीहराया एस ओ वरधणू मज्झ || २६ || संपत्तजोव्वणभरो निव्वाहसहो य रज्जकज्जाणं । वणगमणाऽवसरो मे अणुमन्नसु जामि तेण तहिं ॥ २७ ॥ तो कइयवेण भणिओ दीहेण अमच ! एय नयरठिओ । दाणाइणा पहाणं करेसु परलोगऽणुद्वाणं ॥ २८ ॥ पडिवज्जिऊण एयं पुरपरिसरसुरनईए तीरंमि । काराविया विसाला
ब्रह्मदत्त
चक्रिसन्धिः जिसाडी
॥ ८६ ॥