________________
૧
રાત્રીના છેલ્લા પહેાર કુકડા, કુકરે....કુક, કુકરે..... કુક, કરીને નિદ્રામાં પેાઢેલા માનવીને જાગૃત કરે છે. જગાડીને પોત પોતાના કે બ્યમાં જોડાવે છે. તેમ મેાહુ દિરાના પાન કરીને કુંભકણની નિદ્રામાં પોઢેલા પ્રાણીઓને પરમ જ્ઞાની ભગવંતા પણ નિશદિન જાગ ! અને પ્રમાદ ત્યાગના પુકાર કરે છે. અને પેાતાના કર્તવ્યનું ભાન ભુલેલાઓને ભાન કરાવે છે,
હે મહાત્મન્ ! તું ઘાર નિદ્રામાં ઘારી રહ્યો છે. આજ સુધીના અનાકાલ તે નિંદ્રામાં (પ્રમાદમાં ) ગુમાવ્યા. “હવે તેા જાગ!” દશ દ્રષ્ટાંતે દુલ ભ એવા આ માનવા જન્મને એળે કેમ ગુમાવે છે.
પ્રમાદીની પ્રમાઢતા
સ્વ કર્તવ્યનું સાચું ભાન માત્ર માનવભવમાં જ થઈ શકે છે.
*
વર્ષા ઋતુમાં ખેડુત ખેતી કરતી વખતે આળસ કરીને, પ્રમાદ કરીને, જો ઉધતા હોય અગર પડયો રહે કે ધંધાની ખરી તક વખતે વેપારી એપરવાઈ અને, કે વિદ્યાથી પરીક્ષાના જ વખતે આળસુ ખની ઉઘ્યા કરે કે સેનાપતિ વિજયની વેળાએ પ્રમાદી બને કે પેાતે ભાનભુલે અને, સ્ત્રી રસાઈ કરતી જ વખતે બેઠા બેઠા ઝોકાં ખાયા કરે તેા એનુ પરિણામ શું આવે!
સમય આવે સાવધાન રહેતા બેદરકાર અની ધનાર માનવીને તમે કેવા કહેશેા !
