________________
૭૫
કરી શકવાના નથી અને પોતે પાર ઉતરવાના પણ નથી, પોતાના આત્માના ઉદય કરવા માટે ક્ષમા, સરળતા, નિભિ માનતા, નિર્લોભ, તપ, સંયમ, સત્ય, શૌચ—પવિત્રતા, બ્રહ્મચ, અકિચનતા, આદિનું સપૂર્ણ પણે પાલન કરવું તેમજ અહિંસા આદિ વ્રતે અંગીકાર કરવા.
આજના માનવીના જીવનમાં ક્ષમાનું તત્ત્વ મુદ્દલ રહ્યું નથી, વાતવાતમાં દ્વેષ અને ક્રોધ કરી બેસે છે. ગમે તેની સાથે ચીડાય છે. કેાઈ ચાડું પણ અપમાન કરે કે, તેને માન આપવામાં થેાડી ઘણી પણ ખામી રહી જાય તા સહન થતું નથી અને તરત જ રાષ ઉભરાય છે, અને સરળતાના લેપ થાય છે. કપટ યુક્ત આખુય જીવન, લુચ્ચાઈ ભરેલા તેના તમામ કાર્યો માયાવી વાણી અને વન, આ યુગમાં વસનારા લગભગ માનવીઓમાં દેખાય છે. કાઇપણ માનવીના જીવનમાં સરળતાના દર્શન દુર્લČભ બન્યા છે. વળી અભિ માનના પાર નથી આખા વિશ્વના જાણે તંત્ર વાહક હાય એટલેા મદમાં ઘેરાયેલેા માનવી પાતે ડુમી રહ્યો છે અને બીજાને ડુબાડી રહ્યો છે.
માનવીના જીવનમાં લાભ પ્રકૃતિએ પ્રવેશ કરીને એવા તા અડ્ડો જમાવ્યે છે કે જે દ્વારા આત્માના સર્વનાશ થઈ ચુકયા છે લેાભ પ્રકૃતિના પરિણામે ઉદારવૃત્તિ ટળી ગઈ છે, ધર્મભાવના નાશ પામી છે. પૈસેજ માત્ર સર્વસ્વ મનાયે છે. આજે એ લાભ પ્રકૃતિના કારણે સર્વને નાશ કરવા તે હંમેશા તત્પર રહે છે. આત્માની મલિન પ્રવૃતિઓના નાશ કરનાર “તપ” તા ત્યાગી સંતાનેજ કરવાના હોય અને
