________________
૭૦
એકી સાથે પાંચ પચીશ નહિ બસે નહિ પણ ૪૪૦૦ ની સંખ્યામાં અને તે પણ અણસમજુ કે મૂર્ખ અજ્ઞાન માનવીઓ નહી પણ મહાન વિદ્વાન પંડિત પિતાના આત્માને ઉદય કરવા કુળધર્મને ત્યાગ કર્યો, તે કેઈએ પિતાના રાજ્ય વૈભવને ઠોકર માર્યા તે કઈ પિતાની નવોઢા લલનાઓને હસતે મુખડે ત્યાગી ચાલ્યા આવ્યા.
શ્રમણ ભગવંત મહાવીરદેવની એ સર્વોદયની બંસરીના નાદે દશે દિશામાં અને ત્રણે લોકમાં ગુંજવા લાગ્યા અને સહુ કેઈને પિતાના આત્મિક ઉદયને માગ પ્રભુ મહાવીર પરમાત્માના ઉપદેશ અને આચરણમાં લાગવા માંડ્યો.
આ “સર્વોદય” ના માર્ગમાં માત્ર માનવે જ આવ્યા એટલું જ નહિ પણ દેવ અને દેવેન્દ્રો પ્રભુ પાસે આવી ભક્તિ દ્વારા પિતાનાં આત્માને ઉદય સાધી ગયા. આ મહાપુરૂષના હાથે તિર્યંચ પ્રાણીઓમાં પણ અનેકેને ઉદયઆબાદી પ્રગતિ થયેલ છે.
છસ્થ અવસ્થામાં પ્રભુ મહાવીર પરમાત્મા જ્યારે ભૂમંડલ ઉપર વિચરતા હતા ત્યારે તેઓ એક વખત ઘેર ભયાનક જંગલના માર્ગે જઈ રહ્યા હતા. તે વખતે જગલના સીમાડા પાસે આવેલા ગામડાના લોકેએ હાથ જોડીને પ્રભુને એ જંગલમાં ન જવા માટે ખુબ વિનવ્યા અને કહ્યું કે-આ જંગલમાં એક ભયાનક દ્રષ્ટિવિષ સર્ષ રહે છે કે જે માનવ માત્રને એક (નજર) દ્રષ્ટિ ફેંકીને નિષ્ણાણ કરી નાખે છે તેથી કરીને આપ તે માર્ગે ન જશે.
