________________
નિર્જન પહાડની ગિરિ કંદરામાં, પિતાના શરીરની મમતા તજીને, આત્મિક સુખની પ્રાપ્તિ માટે મનના અશુભ વ્યાપારેને ત્યાગ કરીને, આત્મધ્યાનમાં આરૂઢ થયા.
ચાતુર્માસ પૂરૂ થયું, બંને રાજષિ મુનીશ્વરો પારણા માટે ગુફામાંથી બહાર નીકળી નગરમાં જવાના માર્ગે જઈ રહ્યા છે ત્યાં જ રસ્તામાં પુત્રના મેહમાં, આર્તધ્યાનમાં લયલીન બનેલી સહદેવી મરીને વાઘણ થયેલી હતી. તે મહા ભયંકર વાઘણે બને મુનીશ્વરને જોયા. વેરની આગમાં ક્રોધિત થયેલી વાઘણ પોતાનું મુખ પહોળું કરીને ભયંકર ત્રાડ નાખી દશે દિશાઓને ગજાવતી મુનીશ્વરે તરફ દેડી. બંને મહામુનિઓ અરિહંતનું શરણું, સ્વીકારીને ધર્મધ્યાનમાં આરૂઢ થયા. કાયાને સરાવી દઈ સ્થિર થઈને કાઉસ્સગ્ન ધ્યાનમાં લીન બન્યા.
માતા મરીને બનેલી મહાવિકાળ વાઘણ વૈરના ઉદયથી સુકેશલ મુનિ ઉપર તૂટી પડી. અને મુનીશ્વરને જમીન ઉપર પછાડી નાખ્યા.
જમીન ઉપર પછડાયેલા. મુનીશ્વરની ચામડી જેમ કપડું ફાટે તેમ ભયંકર વાઘણે ફાડવા માંડી, મુનીશ્વર પિતાના ઉપર થયેલા મહા ઉપસર્ગને સહન કરતાં વિશેષ ધ્યાન મગ્ન બન્યા. | વાઘણે મુનીશ્વરના શરીરમાંથી માંસના ટૂકડા કાપીને ખાવા માંડયા. તરસ્ય માનવી નદીને દેખી તરસ છીપાવા પાણી પીવે. તેમ લેહી તરસી વાઘણુ મુનિની નસેનસનું લેહી પીવા લાગી.
