________________
પ૯
એક વખત ભગવાન શ્રી નેમિનાથને વંદન કરવા માટે રૈવતાચલ ઉપર જતી સાધવી રાજીમતી, વરસાદથી ભિજાયેલ વસ્ત્રવ ની બનેલી, મેઘ વરસતે હોવાથી પ્રકાશ રહિત અંધકાર થવાથી અર્ધા તે ગિરિગુફામાં ગયાં, ત્યાં વો સુકવતી તે આવરણ વગરની જન્માવસ્થા જેવી થઈ. આવી રીતિએ તે રામતીને જોતાં રથનેમિ સંયમ પ્રતિ ભગ્નચિત્તવાળો બન્યો અર્થ, કામાતુર થશે. તે પછી રાજમતીએ પણ તે રથનેમિને છે. ત્યારબાદ “બલાત્કારથી આ મારા શીલને ભંગ ન કરે.”—એમ ધારી, ભયવાળા બની, ત્યાં એકાંતમાં તે સાધુને જોતાં બે હાથથી સ્તન ઉપર મર્કટબંધ કરી, રાજીમતી શીલભંગના ભયથી થરથરતી બેસે છે. હવે સમુદ્રવિજયના પુત્ર રથનેમિ પણ તેવા પ્રકારની રામતીને જોતાં આ પ્રમાણે વાક્ય કહે છે કે-“હે મનહરભાષિણ! સુરૂપે ! ભદ્રે ! રથનેમિ છું. તુ મારે સ્વીકાર કર તને કેઈ પીડા થશે નહિ. પીડાની શંકાથી તુ કેમ ધ્રુજે છે? વિષયસેવન એ પીડાને હેતુ નથી, પરંતુ સુખને જ હેતુ છે. આ, આપણે બંને ભોગ ભોગવીએ; કેમ કે મનુષ્યભવ અતિ દુર્લભ છે. ભક્તભેગી બનીને પછીથી આપણે શ્રી જિનમાર્ગને આચરીશું. ૩૩ થી ૩૮ કુણ રહનેમિં તું, ભગ્ગmઅપરાઇએ રાઈમઈ અસંભતા, અખાણું સંવરે તહિં ૩ અહ સા રાયવરકન્ના, સુઠિઆ નિઅમ શ્વએ. જાઈ કુલં ચ સીલં ચ, ૨કુખમાણી તય વએ ૪૦
