________________
૩૦
સ્ત્રીએ તા આંસુભીની આંખેાથી મારા વક્ષઃસ્થલને સિંચનારી બની હતી. એ મારી અનાથતા હતી. ૨૮ અન્ન પાણં ચ ચ્હાણ ચ ધમલ્લવિલેણું । મએ નાયમનાય. વા, સા માલા નાવ ભુંજઇ ારા ખણ પિ મે મહારાય, પાસા મે ન ફિક્રંઈ 1 ન ચ દુકખા વિમાએઈ, એસા મજ્જી અાયા ૧૩૦૦
વળી અન્ન, પાણી, સ્નાન, ખુશમેાદાર પુષ્પમાલા, વિલેપન વગેરે મારા દેખતાં કે નહિ ઢેખતાં મારી સ્ત્રીએ વાપર્યાં નહિ; એટલું જ નહિં પણ સ્ત્રીએ મારી પાસેથી દૂર જતી નહિ, તા પણ તે મારી શ્રીએ મને દુઃખમાંથી છેાડાવવા શક્તિશાળી બની નહિ. એ જ મારી અનાથતા હતી. ૨૯-૩૦
તઆ હુ' એવમાહ’સુ, દુકખમા હુ પુણા પુણા । વેચણા અણુભવ જે, સંસારશ્મિ અગતએ ૧૩૧।
રાગની અશકયતા બાદ હું આગળ ઉપર કહેવાતા પ્રકારથી, મારા નિર્ણય જણાવતાં પહેલાં કહુ.. છુ. કે આ અનંત સ`સારમાં વારવાર વેદના અનુભવવી દુઃસહુ છે. ૩૧
સઈં ચ જઈ મુચ્િજ્જા, વેયણા વિઉલા ઇએ ! ખતા દતા નિરારભા, ૫૦૧એ અગારિય’ રા
જો આ અનુભવાતી વિપુલ વેદનાથી એક વાર પણ હું મુક્ત થાઉં, તા ‘ક્ષમાવાન, ઇન્દ્રિયમનને વિજેતા અને નિરારભી મની સાધુતા સ્વીકાર કરનારા
