________________
૧૩૧
સુખે કરીને અમે વસીએ છીએ અને જીવીએ છીએ. જે અમારૂં કઈ પણ ખળતું નથી. મિથિલાનગરી ખળતે સતે મારુ' કઈ પણ અળતું નથી. તેથી કરીને જ્ઞાનન યુક્ત મારા આત્મા જ શાશ્વત છે. શેષ સર્વે સચાગ પેલા છે. મારાથી ભિન્ન છે. તેના વિનાશ થતાં મારું કંઇ બગડતુ નથી.
चत्त पुत्तकलत्तस्स, निव्वावारस्स भिक्खुणो ।
पियं न विज्जइ किंचि, अपियन विज्जइ ||१५|| પુત્ર કક્ષત્ર પરિવારને ત્યજી દ્વીધા છે, ખેતી આદ વ્યાપ ૨ રહિત ભિક્ષુને કાંઈ પશુ પ્રિય નથી તેમજ અપ્રિય પણ કાંઈ નથી.
बहुं खु मुणिणो भद्दे, अणगारस भिक्खुणो । सव्वओ विमुक्कस्य, एगतमणुपस्सओ ||१६||
સ પરગ્રહથી વિમુક્ત હું એકલેા વિચરતા ઘર રહિત એવા સુનિને ભિક્ષુક છતાં ઘણું સુખ છે. एमट्ठे निसामित्ता, हेऊकारण वोइओ । तओ नर्मि रायरिसिं, देविंदो इणमब्बवी ॥१७॥
આ અર્થાંને સાંભળી હેતુ કારણુ વડે પ્રેરીત નમિરાજર્ષી પ્રત્યે દેવેન્દ્ર આવું વચન આલ્યા. पागारं कारइत्ताणं, गोपुरट्टालगाणि य । उस्सूलगसयग्घीओ, तआ गच्छसि खत्तिया ॥१८॥ કિલ્લા, દરવાજા, અને ઝરૂખા, ખાઇ, માટી તાપ, એ સર્વે કરાવીને ત્યારપછી હું ક્ષત્રિય તમે જાઓ,
