________________
૯૦
भयंता अकरता य, बंधमोक्खपइण्णिणो। वायाविरियमेत्तेण, समासासेंति अप्पयं ॥१०॥
જ્ઞાન ભણતા પણ મેસના ઉપાયનું અનુષ્ઠાન નહિ કરતા તથા બંધમોક્ષની વાત કરનારા ફક્ત જ્ઞાનને જ મુક્તિના અંગ તરીકે સ્વીકાર્ય પરચકખાણ તપ વ્રત પષધ આદિની નિંદા કરે છે ને પિતાના આત્માને આશ્વાસન આપે છે. न चित्ता तायए भासा, कुओ विज्जाणुसासणं । विसन्ना पावकम्मेहि, बाला पंडियमाणिणो ॥११॥
પિતાને પંડિત માની જ્ઞાનને અહંકાર કરનારા એમ નથી જાણતા કે જુદી જુદી ભાષાઓ કંઈ દુઃખથી રક્ષણ નહિ આપે. રોહિણું વગેરે છેડશ વિદ્યાએ નરકથી રક્ષણ કરે નહિ. વિદ્યાએથી પાપ કર્મ બાંધી ફલેશ પામે છે. जे केइ सरीरे सत्ता, वण्णे रूवे य सव्वसो।। मणसा कायवक्केणं, सव्वे ते दुक्खसंभवा ॥१२॥
જે કઈ શરીરને વિશે આસક્ત છે. વર્ણ સૌંદર્ય સ્પર્શાદિ વિષયોમાં આસક્ત હોય છે તે સર્વે મન વચન કાયા વડે દુખનાં સ્થાનરૂપ થાય છે. आवन्ना दीहमद्धाणं, संसारंमि अणतए । तम्हा सव्यदिसं पस्स, अप्पमत्तो परिव्वए ॥१३॥
આ અનંત સંસારમાં અઢાર ભાવદિશાને પામ્યા સતા દુઃખ ભોગવે છે, તેથી સર્વ દિશા જોઈને સાધુ
