________________
૩૧૮ ]
સ્થાનોંગસૂત્ર
[ વ્યાખ્યાન
લાયક હતું એમ વિચારવું અશક્યપ્રાયઃ છે. પેલા ચારે ધિક્કાર વરસાવી રહ્યા છે તે વખતે ધિક્કારની વાત આવવી અશક્ય.
ક્રૂગડુના ભાજનમાં બળખા
ચાર મહિનાના ઉષવાસ કરે છે. આ જનાવર જેવા છે, જ્યાં ત્યાં ગારી માટે ભટકે છે.' એવા જે વખતે ધિક્કાર થતા હોય તે વખતે સાચા મનાવા એ અશક્ય, પણ ખરેખર હું જનાવર છું. એમ કુરગડુ વિચારે છે. મારી પહેલા ભવની જાનવરની જી ંદગી જાય છે. કારણ કે તિ"ચમાંથી આવે તેને આહારસના વધારે હોય એમ કલ્પસૂત્રમાં જાવે છે. પેતાની નિંદા કરવામાં લાગ્યા છે. નિદા કરે તેમાં સ્થિર રહેવું તે મુશ્કેલ. કૂરગડ્ડજી પેાતાનુ જાનવરપણું વિચારે છે, એટલું જ નહિ પણ મહાનિર્જરાવાળા છે. ભાડું આપીને કસ કાઢવાનું કામ એ ચાર કરે છે મારે ચારતુ વેયાવચ્ચ કરવું. વેયાવચ્ચ બધાનું કરવા લાયક છે, પણ આ ચારનું તા કરવું જ. પર્વના દઢાડા આવ્યેા. તિમય ગતિમાંથી આવેલાને લીધે સવારના ફરવા નીકળ્યા. જ્યાં ભરી લાવે છે પાવું અને તપરવીમાને કહે છે, સાહેબ, આ લઈ આવ્યે ! તપસ્વી આહારમાં બળખે નાંખે છે. અહી બૂડી પણ કલ્પના આત્મામાં કરી લે। । આહાર દેખાડવા જાઉં અને એ શ્લેષ્મ નોંખે' તમારે પાશ કેટલે રહે? મૂળમાં નિંદા કરનારા ને તે વળી નાંખે છે બળખા ! શું થાય ? સૂરગડુ મિચ્છામિ દુક્કૐ' દે છે. શંકા થશે, ગ્રાના 'મિચ્છામિ સુધાર'! મેં ક્રૂડી ચેતીને ન લાગી આપી તેથી બળખા અહી નાખ્યું ને ? કૂંડી ન લાવી આપી તે પ્રથમ મારી ભૂલૢ ખીન્ન તપસ્વીને બતાવવા જાય છે તે પણ એવી રીતે ગળફા નાંખે છે. ત્યાં પણ મેલડી ન લાવી આપી માટે આવી રીતે બળખા નાંખે છે. મિચ્છામિ દુધીર' દૈતાં જાય છે. માવર્તી મહિનાવાળાએ નાંખ્યા, બળખા કરાણે મૂકયા. વિચાર કરો ! પોતાના ખાવાના ભાનને ફૅટા તો ચૂકે તા શું થાય ? ખુદ બાજનમાં નખાય છે ત્યાં ક્રોધની ી નથી શાવતી ઉલટું મિચ્છામિ સ્તરે ભૂત સમજીને દેવાય છે.
