________________
અધ્યયન ૭ મુ
૧૮૭
જ્યાં સુધી નિ ય ન થઈ શકે, ત્યાં સુધી કાઈ કાય પ્રસ ંગે તે સંબંધમાં મેલવાની જરૂર પડે તે તેની જાતિ વડે નિર્દેષ કરવા કે એ ગેા જાતિ છે, અથવા અશ્વની જાતિ છે કે પક્ષીની જાતિ છે, તેમ. સાધુઓએ ખેલવું.
तहेव माणुस पसु पविखं वा वि सरीसिव |
"
૫
૧
ર
3
૪
શૂકે તમે હે વો, પાયમત્તિ ય નો વધ |ારી
}
૭
८
૯ ૧૦ ૧૧ ૧૨
શબ્દાર્થ-તેમજ મનુષ્ય પશુ પક્ષી સર્પ-અજગરને દેખી જાડા
ર ૩ ૪ ૫
ધણામેદવાળા છે વધ કરવા યેાગ્ય છે . પકાવવા યેાગ્ય છે એમ ન એટલે..
૮
૯
૧૦ ૧૧ ૧૨
ભાવાથ –વળી સાધુએએ મનુષ્ય, પશુ, પક્ષી, અને સ
આદિ પંચેન્દ્રિય જીવેાને દેખીને આ જાડા છે, ઘણા મેદ વાળા છે,, વધ કરવા યાગ્ય છે, પકાવવા યેાગ્ય છે, એ પ્રમાણે ખેલવું નહિ. તેમ ખેલવાથી હિંસા થવાનેા સંભવ તથા અપ્રીતિનું કારણ થાય..
परिवुढ चिणं बूया, बूया उर्वाचिय त्ति य ।
૧
ર
સંજ્ઞાપ પીશિપ વાવ, મદ્દાજાય ત્તિ આવે રા
૩
と
દુ
૫
શબ્દાર્થ-વૃદ્ધ થયા છે. બલવાન છે. ઉચિત શરીરવાળા સારા
ર
૩
૧
ઉરેલે પુષ્ટ મેાટા શરીરવાળા એમ ખેલે.
૫
ભાવા
સાધુએએ કારણ પડયે છતે પૂર્ણાંકત જાડા માણુસ અથવા પશુ પોંખીને દેખીને કહે કે આ વૃદ્ધ છે, બલવાન છે, ઉપચિત
