________________
(
૪૦ )
મનુઅ વિકળ હવે એણ કે જડાણે છે
ઈહ ન પરિહર્યો જે માન દુર્યોધને તે, નિજ કુળ વિણસાડ માનને જે વહતે ૫૦ છે
ગથ માયા વિષે. નિરપણું નિવારી હોયડે હેજ ધારી, પરિહર છળ માયા જે અસંતોષકારી છે
મધુર મયર બેલે તો હિ વિશ્વાસ નાણે, અહિ ગિલણ પ્રમાણે માયિને લેક જાણે છે પ૧ છે
મ કર મ કર માયા દંભ દેષ છાયા, નય તિરિય કેરા જન્મ જે દેહ માયા છે
બળિનુપ છળવાને વિષ્ણુ માયા વહેતાં, લઠ્યપણું લક્ષ્ય જે વામના રૂપ લેતાં પર છે
ગથ એમ વિજે. સુણ વયણ સયાણે ચિત્તમાં લેભ નાણે, સકળ વ્યસન કેરે માર્ગ એ લેભ જાણે છે
ઇક ખણુ પણ એને સંગ રંગે મ લાગે, ભવભવ દુઃખ દે એ લેભને દર ત્યાગે છે પડે છે
કનકગિરિ કરાયા લોભથી નંદરાયે, નિજ અરથ ન આયા તે હર્યા દેવતા છે
સયલ નિધિ લહજે સ્વાયતે વિશ્વ કીજે, મન તનહ વરીજે લેભ તૃષ્ણ ન છીએ ૫૪ છે
અથ વિ. સુકૃત કલપવેલી લચ્છિ વિદ્યા સહેલી, વિરતિ રમણ કેલી શાંતિ રાજા મહેલી છે
સકળ ગુણ મેલેરી જે દયા જીવ કેરી, નિજ હદય ધરી તે સાધિયે મુક્તિશેરી છે પપ
નિજ શરણ પારેવ સેનથી જેણુ રાખે, ષટદશમ જને તે એ દયાધર્મ દાખે,
