________________
परिशिष्टम्
इत्यादि ।
म.पु. होईआसि, हुवे आसि होइज्जसि, हुवेज्जसि इत्यादि ।
उ. पु. होईआमि, हूवेआमि होइज्जामि, हुवेज्जामि इत्यादि ।
इत्यादि ।
होई अह, हुवे अह होइज्जह, हुवेज्जह
इत्यादि ।
प्र. पु. म.पु.
उ.पु.
होईआमो, हुवेआमो, होइज्जामो हुवेज्जामो ।
होई आमु, हुवे आमु, होइज्जामु,
हुवेज्जाभु |
होईआम, हुवेआम, होइज्जाम, हुवेज्जाम इत्यादि ।
आचार्य हेमचन्द्रस्य मतानुसारेण भविष्यत्काल, क्रियातिपति कर्तृवाक्यस्य रूपं सदृशम् परं, प्राकृतप्रकाशे अस्मिन् सम्बन्धे कुत्रापि 'न निर्दिश्यते ।
239
भूतकाल
एकवचन एवं बहुवचन होईअहीअ, हुवे अहीअ, होइज्जहीअ, हुवेज्जहीअ, इत्यादि ।
विध्यादि
ए. व.
प्र. पु. होईअउ, हुवे अउ होइज्जउ, हुवेज्जउ
म.पु. होईअसु, हुवे असु
होइज्जसु; हुवेज्जसु
उ.पु. होईअमु, हुवे अमु
होइज्जमु, हुवेज्जमु
अनेन प्रकारेण अन्यधातुनाम् कर्मवाच्य तथा भाववाच्यस्य रूपाणि भवति । कर्मवाच्य तथा भाववाच्ययोः प्रेरणार्थक रूपं
ब. व.
होई अन्तु, हुवे अन्तु होइज्जन्तु, हुवेज्जन्तु
होई अह, हुवे अह होइज्जह, हुवेज्जह
होइअमो, हुवे अमो होइज्जमो, हुज्जमो
प्राकृते मूलधातौ “आवि” प्रत्ययस्यसंयोजनात् ईअ, इज्ज तथा तत्पश्चात् तिङ् प्रत्ययस्य उपादानं क्रियते । भाववाच्ययोः संकेत प्राकृतप्रकाशे न लभ्यते
