________________
(૪૩) મુનિએ નિયાણું કર્યું, અને તે મારી પહેલા સ્વ-ધર્મદેવલેકમાં જઈ ત્યાંથી ચ્ચવી બ્રહ્મદત્ત થયા. આજ કારણે ઉપર્યુક્ત ગાથામાં નિવા િવંમનિવ” એવું સંક્ષેપથી પદ આપ્યું છે. ખરેખર, જે વખતે જીવ પ્રમાદદશામાં પડે છે, તે વખતે નેહીને નેહ, ઉપકારીને ઉપકાર અને ઉપદેશકને ઉપદેશ વિગેરે કઈ ખ્યાલમાં આવતું નથી. શાસ્ત્રામાં ઠીક જ કહ્યું છે કે – “ધી ! ધી! તાળ ના બે વિચામપિ પુત્તiા
चउगइविडंबणकर पियंति विसयासवं घोरं"॥१॥
એવા મનુષ્યને વારંવાર ધિકાર છે કે, જે મનુષ્ય જિનરાજનાં વચનરૂપી અમૃતને છેવને ચારગતિમાં વિલણ કરવાવાળા ભયંકર વિષયરૂપી સુરાપાનને કરે છે.
જૂઓ, તેજ ભવમાં મેક્ષ જનાર રથનેમિ જેવા પણ એક વખત વિષયવિષથી મૂચ્છિત થઈ ગયા હતા – “ जउनन्दनो महप्पा जिणभाया वयधरो चरमदेहो । રમી રાયમ રાયખડું સિ રી! વિસયા” ? .
યદુનંદન પરમાત્મા બાવીસમા તીર્થકર શ્રીનેમનાથના ભાઈ અને પંચમહાવ્રતધારી ચરમશરીરી રથનેમી પણ રાજીમતી ઉપર રાગબુદ્ધિ વાળા થયા. હા આવા વિષયોને ધિક્કાર છે!
જેને મેક્ષ તે જ ભવમાં થવાનો છે, એવા મહાપુરૂષોને પણ જ્યારે વિષય વિડંબનાઓ કરે છે, તે પછી જેઓને હજુ ઘણે સંસાર પરિભ્રમણ કરવાને છે, એવા ની દુર્દશા કરે, એમાં તે આશ્ચર્યજ શું? ગમે તેવા પ્રતાપી પુરૂષોને પ્રતાપ પણ ઇતિની સામે લુપ્ત થઈ જાય છે. કહ્યું છે કે, “ત્નીનવનનૈવવિધ સમર્થ
सन्त्यत्र रौद्रमृगराजवधे प्रवीणाः।
