________________
विषे पण सम्यक्त्ववंत ज्ञातापुरुष निश्चयपणे संसारनी निर्गुणताज जुए छे, तो तेने वैराग्यनी प्राप्ति थाय छे ते युक्त ज छे ॥१०॥ सत्यं चारित्रमोहस्य महिमा कोप्ययं खलु ॥ . यदन्यहेतुयोगेऽपि फलायोगोऽत्र दृश्यते ॥११॥ दशाविशेषे तत्रापि न चेदं नास्ति सर्वथा ॥ स्वव्यापारहतासंगं तथा च स्तवभाषितम् ॥१२॥
अर्थः-चारित्रमोहनीनो महिमा साचो छ, केमके निश्चयथकी अन्यजोग हेतुये पण फलनु अयोग्यपणुं ते थकी जोवामां आवे छे ॥ ११ ॥ सम्यक्त्वनी दशामा विशेषे करीने ते चोथे गुणठाणे पण सर्वथा वैराग्य न ज होय, एम न जाणवू, तिहां पण पोताना आत्मिक स्वभावनी रमणतायें कुसंगपणुं हणाय छे, ए अर्थ वीतरागस्तोत्रने विषे श्रीहेमाचार्यजीए करेलो छे; माटे चोथे गुणठाणे वैराग्यपणुं होय ॥ १२ ॥ यदा मरुन्नरेंद्रीस्त्वया नाथोपभुज्यते ॥
यत्र तत्र रतिर्नाम विरक्ततत्वं तदापि ते ॥ १३ ॥ भवेच्छा यस्य विच्छिन्ना प्रवृत्तिः कर्मभावजा ॥ रतिस्तस्य विरकस्य सर्वत्र शुभवेद्यतः ॥१४॥
अर्थ-जे काले देवताना राजानी लक्ष्मी हे नाथ ! तमे भोगवी तिहां पण जिहां जिहां रतिमोहनी उपजे ते तमे करी नथी, त्यां पण तमे विरतपणु ज कर्यु छे; पण रंगाया नथी ॥ १३ ॥ माटे भवनी इच्छा जेहने विछेद थाय छे, तेने जे