________________
२४
बिलात्यंत: क्रामन्मदफणभृतां पामरमतं वदामः किं नाम प्रकटभवधामस्थितिसुखं ॥ १२ ॥
अर्थ - इहां उद्दाम काम दिशा छे; ते ज परिपंथी के० शत्रु छे, ते गुणरूप जे मही के० पृथ्वी तेने खणे छे अने पासे रह्यो जे कुपरिणाम ते विश्राम लीधा विना निरंतर क्लेश करे छे,
शवडे खरडाया एवा जे प्राणी ते अष्ट मदरूप सर्प तेणे करी युक्त छे. एवं पामर लोकने मानवा योग्य आ संसाररूप जे घर तेनुं शुं सुख कहीए ? ।। १२ ।।
तृषार्त्ताः खियंते विषयविवशा यत्र भविनः करालक्रोधार्काच्छमसरसि शोषं गतवति ॥ स्मरस्वेद क्लेदग्लपितगुणमेदस्यनुदिनं
भवग्रीष्मे भीष्मे किमिह शरणं तापहरणं ॥ १३ ॥
अर्थ संसारने विषे प्राणी मात्र पुद्गलनी तृष्णारूप तरसे करीने पीडाणा छे, अने विषयनी आशाए करी परवश थया छे, एहवा प्राणीयो बिहामणा क्रोधे करी पीडाय छेः केमके तेमने माटे समतारूप सरोवर तो सुकाइ गयुं छे, अने काम'दिशारूप जे परस्वेद तेनी जे ग्लानता तेणे करी निरंतर गुणमेदा खरडाय छे. ज्यां एहवो बिहामणो आ संसाररूप उष्णकाल छे त्यां तेना तापने हरे एवो कोइ नथी || १३ || पिता माता भ्राताप्यभिलषित सिद्धावभिमतो
गुणग्रामज्ञाता न खलु धनदाता च धनवान् ॥ जनाः स्वार्थस्फातावनिशमवदा नाशयभृतः
प्रमाता कः ख्याताविह भवसुखस्याशु रसिकः | १४ |