________________
२३५
ध्येयोऽयं सेव्योऽयं कार्या भक्तिः सुकृतधिया सैव ॥ अस्मिन्गुरुत्वबुद्धया सुतरः संसारसिंधुरपि ॥२८॥
अर्थः ब्रह्मअध्ययनने विषे कर्तुं छे के, अढार हजार शीलांगरथे करी जे ब्रह्मचर्यने पाम्यो, तेने पूर्ण योगी अने परम ब्रह्म कहिये ॥ २७ ॥ माटे एनेज ध्यावो, एनीज पुण्यवंते भक्ति करवी, अने एने विषे मोटापणानी बुद्धि धरीये, तो संसारसमुद्र तरवो सहेल छे ॥ २८ ॥ अवलंब्येच्छायोगं पूर्णाचारासहिष्णवश्च वयं ॥
भक्त्या परममुनीनां तदीयपदवीमनुसरामः ॥२९॥ अल्पापि यत्र यतना निर्दभा सा शुभानुबंधकरी ॥ अज्ञानविषयं यत्तद्विवेचनं चात्मभावानां ॥ ३०॥
अर्थः-इच्छायोग तो अमारे निर्बल छे, पुरो आचार पण अमे पाली शकता नथी; पण मोटा मुनिनी भक्तिए करीने तेहनी पदवीने पामशुं ॥ २९ ॥ थोडी पण जयणा कपट रहित थशे तो ते शुभ अनुबंधकारी छे, पण आत्मभावनी जे वहेंचण ते अज्ञानने टालनार छे ॥ ३० ॥ सिद्धांततदंगानां शास्त्राणां यः सुपरिचयः शक्त्या ॥
परमालंबनभूतो दर्शनपक्षोऽयमस्माकं ॥३१॥ विधिकथनं विधिरागो विधिमार्गस्थापनं विधेरिच्छा ॥ अविधिनिषेधश्चेति प्रवचनभक्तिः प्रसिद्धांतः॥३२॥
अर्थः-सिद्धांतना अमे पक्षी छीये, तेनां अंग जे शास्त्र तेनो शक्ति प्रमाणे अमारे परिचय छे, माटे परम आलंबनभूत एवो जे समकितपक्ष ते अमारे रूडो छे ॥ ३१ ॥ शुद्ध भाषर्बु,