________________
२०४ मुखउपचारे स्तुति करी गुण माने छे, पण ते ऊलटी अनर्थकारी छे; जेम प्रमादे करी हाथमा झालेली तरवार ते जो कदाच पडे, तो ऊलटी अनर्थ-विधात करे छे तेनीपरे ते स्तुति पण अन्यथा जाणवी ॥ १२८ ॥ मणिप्रभामणिज्ञानन्यायेन शुभकल्पना ॥
वस्तुस्पर्शितया न्याय्या यावन्नानञ्जनप्रथा ॥१२९॥ पुण्यपापविनिर्मुक्तं तत्त्वतस्त्वविकल्पकं ।।
नित्यं ब्रह्म सदा ध्येय मेषा शुद्धनयस्थितिः॥१३०॥ ___ अर्थः-मणिरत्ननी कांति देखीने जेम मणिनुं ज्ञान के० ओलखाण थाय छे, ए दृष्टांते शुभ कल्पनाये करी आत्मानुं ज्ञान थाय छे. पछी वस्तुस्पर्शिकवडे करी योग्यता थाय छे; पण ज्यां सुधी निरंजन प्रथा नथी थइ त्यां सुधी कर्म छे ॥ १२९ ।। माटे पुण्य-पाप रहितपणे तत्तथी निर्विकल्प एवो शाश्वतो जे आत्मा ते सदाय ध्याश्वो. एवी शुद्ध नयनी स्थिति छे ॥१३०॥ आश्रवः संवरश्चापि नात्मा विज्ञानलक्षणः ॥
यत्कर्मपुद्गलादानरोधावाश्रवसंवरः ॥ १३१ ॥ आत्मादत्ते तु यैर्भावैः स्वतंत्रः कर्मपुद्गलान् । मिथ्यात्वाविरती योगाः कषायास्ते तदाश्रवा॥१३२
अर्थः-आत्मा ज्ञानरूप छे, माटे आत्माने आश्रव, संवर कांइ न कहिये; पण कर्म पुद्गलनुं ग्रहवू तथा रोधवं ते आश्रय संवर छे ।। १३१ ॥ जे भावे करी स्वाधीनपणे कर्मपुद्गलने आत्मा ग्रहे छे, ते मिथ्यात्व, अविरति, कषाय अने योगरूप आश्रवे करी जाणवू ॥ १३२ ॥
