________________
सुत्यजं रसलांपट्यं सुत्यजं देहभूषणं ॥
सुत्यजाः कामभोगाश्च दुस्त्यजं दंभसेवनं ॥६॥ स्वदोषनिन्हवो लोक पूजा स्यादू गौरवं तथा ॥
इयतैव कदयंते दंभेन बत बालिशाः ॥७॥ ___अर्थ–रसनुं लोलपीपणुं ते सुखे तजी शकाय, देहनी शोभा पण सुखे तजी शकाय, कामभोगादिने पंण सुखे तजाय; पण कपटनो त्याग करवो घणो ज विकट छे ॥ ६ ॥ पोताना दोषने ढांकी राखे तेथी लोकमां पूजना थाय, तथा मोटाइ थाय, एहि ज पूजा प्रमुखनी लालच माटे पोताना आत्माने मूर्ख प्राणी कदर्थना उपजावे छे ! ॥ ७ ॥ असतीनां यथा शीलमशीलस्यैव वृद्धये ॥
दंभेनाव्रत वृद्धयर्थ व्रतं वेषभृतां तथा ॥८॥ जानानाअपि दंभस्य स्फुरितं बालिशाजनाः ॥
तत्रैव धृतविश्वासाः प्रस्खलंति पदे पदे ॥९॥ __ अर्थ-जेम कुलटा नारीनुं शील जे आचारते कुशीलनी वृद्धिने अर्थे ज होय, तेम कपटे वेष धरनार व्रतवंताने भवनी वृद्धि थाय; ते अवतनी वृद्धिने अर्थे ज थाय ॥ ८॥ कपटना विपाकने जाणता थका पण मूर्ख अज्ञानी प्राणी ते ज' कपटने विषे विश्वास करता थका पगले पगले स्खलना पामे छे ॥ ९ ॥ अहो मोहस्य माहात्म्यं दीक्षां भागवतीमपि ॥
दंभेन यद्विलुपंति कजलेनेव रूपकं ॥१०॥ अब्जे हिमं तनौ रोगो वने वह्निर्दिने निशा ॥ ' ग्रंथे मौख्यं कलिः सौख्ये धम्म दंभउपप्लवः ॥ ११॥
