________________
तथा अभव्य ए बे भेद थाय छे ॥ ६९ ॥ जेम घट उत्पत्ति । पहेलां माटी द्रव्य स्वाभाविकपणे छे अने माटीना नाशथी घट प्रगटे छे ते विरुद्ध नथी तेम स्वाभाविक भव्यपणे कर्मनी अनादि संततिना नाशरूप कारणना सामर्थ्यथी परमात्मापणुं प्रगटे ते पण विरुद्ध नथी ॥ ७० ॥ भव्योच्छेदो न चैवं स्याद्गुर्वानंत्यानभोंशवत् ॥
प्रतिमादलवत् कापि फलभावेऽपि योग्यता ॥ ७१ ॥ नैतद्वयं वदामो यद्भव्यं सर्वोऽपि सिध्यति ॥ यस्तु सिध्यति सोऽवश्यं भव्य एवेति नो मतं ॥७२॥
अर्थ:-ए रीते भव्यपणानो उच्छेद न थाय, मोटा अनंतपणाथकी आकाशना अंशनी परे घट आखे आकाश पण आलुं अने घट भांगे आकाश खंड थयो, पण आकाश कांई वध्यु नही, तेम कर्मना नाशथकी आत्मा अधिक थतो नथी. जेम कोई ठेकाणे प्रतिमाना दलनी पेरे. प्रतिमादल पाषाणथी बिंबरूप फल उपजे तेम मोक्षनुं उपजवु थाय ॥ ७१ ॥ अमे एम कहेता नथी के सघला भव्य जीवो सिद्धि पामे, पण जे सिद्धि वरे तेने निश्चय भव्य कहीए ए अमारो मत छे ।। ७२ ॥ ननु मोक्षेपि जन्यत्वाद्विनाशिनी भवस्थितिः॥
नैवं प्रध्वंसवत्तस्यानिधनत्वव्यवस्थितेः ।। ७३ ।। आकाशस्यव वैविक्त्या मुद्गरादेर्घटक्षये ॥ ज्ञानादेः कर्मणो नाशे नात्मनो जायतेऽधिकं ॥७४॥
अर्थः-मोक्षने विषे प्रगटथवापणुं नथी अने भवनी स्थिति नाशवंती छे, पण मोक्षमां अनंतपणानी स्थिति छे.