________________
૫૫
ધ્યાન સાધવાના મનેારથ માત્ર કરેલા શાસ્ત્રમાં સભળાય છે અને તે સબંધમાં તે પૂર્વ મહર્ષિઓએ આ પ્રમાણે કહ્યું છે, કે :
“ ચિત્તની વૃત્તિઓ રાકવાપૂર્ણાંક ઇન્દ્રિયેાના સમૂહને વશ કરી તથા જતા-આવતા પવનને (શરીરની અંદર રહેલા વાયુની ગતિને) રાકી અથવા શ્વાસાવાસ સખ ધી જતા-આવતા પવન રોકી અને ધૈર્ય અંગીકાર કરી. મેાક્ષને માટે પ ́કાસને બેસી વિધિપૂર્વક કેાઈ પર્વતની શૂન્ય ગુફામાં રહી, કોઈ વસ્તુ ઉપર એક દૃષ્ટિ સ્થાપી, મારે કેઈ વખત આત્મસ્વરૂપની સન્મુખ રહેવુ. ચેાગ્ય છે.
હૈ પ્રભુ ! ચિત્તવૃત્તિનિશ્ર્ચલ થતાં રાગાદિ અવિદ્યા અને મદ શાંત થતાં, ઇન્દ્રિયા વિકાર રહિત થતાં, ભ્રમ ઉત્પન્ન કરનાર અજ્ઞાનરૂપ અંધકારના નાશ થતાં, પરમ આનદ પ્રગટ થતાં અને જ્ઞાનરૂપ સૂર્યના વિકાસ થતાં વનમાં રહેલા એવા મને વનપશુએ ૧પ્રશસ્ત આશયવાળા કયારે જોશે
શ્રી સુરપ્રભ આચાર્ય મહારાજ કહે છે કે હે પ્રભુ! તારા સિદ્ધાંતના ઉત્તમ જ્ઞાનથી નિલ એવી વાણીરૂપ ઔષધથી હું રાગ-દ્વેષાદ્વિ રાગોને દૂર કરી માક્ષમાગ ને અનુકૂળ એવી મહાન્ સમાધિરૂપ લક્ષ્મી
કયારે ઉપાર્જન કરીશ?
૧. અહીં કહેવાના ભાવાર્થ એ છે કે હું એવી સ્થિતિમાં કચારે આવું કે ક્રૂર એવા સહાદિ વનપશુઓ પણ મને તેને યાદિ પરિણામવાળા થઈ જાય !
