________________
૧૫૪]
૨૧ કવિપાકચિંતન અષ્ટક
विषमा कर्मणः सृष्टि-दृष्टा करभपृष्ठवत् । जात्यादिभूतिवैषम्यात् , का रतिस्तत्र योगिनः ? ॥४॥
(૪) . સૃ.– કર્મની રચના ની. – જાતિ આદિની ઉત્પત્તિના વિષમ પણાથી – ઊંટની પીઠના જેવી વિ. – સરખી નહિ–અસમાન રઈ – જેઈ છે. (આથી) યો. – ગીઓને તત્ર – તેમાં રતિઃ-શી પ્રીતિ (થાય) ?
(૪) કેઈ ઉચ્ચ જાતિમાં જન્મે, તે કઈ નીચ જાતિમાં જન્મે, કેઈ રાજા બને, તે કઈ ભિખારી બને; કાઈ પંડિત શિરોમણિ બને, તો કેઈમૂર્ખશેખર બને...આમ કર્મની સૃષ્ટિ ઊંટની પીઠની જેમ વિષમ (=અસમાન) છે. કર્મસૃષ્ટિની આવી વિષમતા જેનારા યેગીને એમાં શાને આનંદ આવે ?
आरूढाः प्रशमश्रेणि, श्रुतकेवलिनोऽपि च । भ्राम्यन्तेऽनन्तसंसार-महो दुष्टेन कर्मणा ॥५॥
(૫) સો – આશ્વર્ય! ઇ. સ. – ઉપશમ શ્રેણિ ઉપર ચઢેલા ૨ – અને હૃ. – ચૌદપૂર્વધરે – પણ ટુ. – દુષ્ટ કર્મ વડે મ. – અનંત સંસાર પ્રા. ભાડાય છે.
(૫) અરે ! ઉપશમ શ્રેણિમાં અગિયારમાં ગુણસ્થાનક સુધી પહોંચેલાઓને અને ચૌદપૂર્વ ધને પણ દુષ્ટ કર્મ અનંત કાળ સુધી સંસારમાં પરિભ્રમણું કરાવે છે. ૯૩ પ્ર. ૨. ગા. ૧૦૨
