________________
तुन्यबिन्दु ग्रन्थः
किंचिल्लेख्योद्देश.
आर्यावर्तमां आजथी २४३६ वर्ष उपर चोवीशमा तीर्थंकर श्री वर्धमानमभु ( महावीरप्रभु) विचरता हता. तत्समयमा अनेक भव्यजीवो सर्वज्ञ प्रभुनां वचनो सांभळी कृतार्थ थता हता. हालमां
श्रीवीरमभुना वचनोनो समावेश मोटा भागे पिस्तालीश आगममां तथा पूर्वाचार्यो रचित ग्रंथोमां था यछे. श्रीवीरप्रभुना समयमां पदार्थोनुं स्वरूप जेतुं उपदेशातुं हतुं तेतुं स्वरूप हाल पण तेमना सिद्धान्तो वांचतां समजायछे. हालमां विद्यमान जिनागमोने वांचतां वस्तुतुं यथार्थ भान थायडे. सिद्धांतोनुं मनन, स्मरण करतां ज्ञानावरणीय कर्मनो क्षयोपशम थाय छे. प्रभुनी वाणीनुं अगाध स्वरूपछे जेम जेम वांचीए छीए. मनन करीए छीए, तेम तेम तेमांथी कंइक नवुं स्वरूप समजायचे. जिनागमोतुं वाचन करतां कोइ कोइ विषय संबंधी नोटबुक करी सर्व विषय संग्रही तेनो आ विचार बिंदुग्रंथ बनाव्योछे, सिद्धांतमां कलां तत्वाना स्वरूपनी आगळ आ ग्रंथबिंदु समानछे माटे तत्त्वबिंदु एवं सार्थक नाम आयुंडे.
•
आ तवबिंदु कोइ कोइ स्थळे जे जे विषयो लख्याछे, तेमां ग्रंथोनी साक्षीओ आपवामां आवीछे, सम्मतितर्क, विशेषावश्यक
•