________________
तस्वविन्तुः
(१५५) ५०२ अज्ञान कष्ट करवामां तामसी तापसनी पेठे अल्प फळछे.
५०३ जगत्मां ज्ञानिनीज बलिहारीछे.
५०४ दृष्टिरागी, दोपने देखी शकतो नथी.
५०५ शिष्योनी शोभा विनयवृत्तिमांजछे.
५०६ यदि सदगुरु शिष्यने सपना दांत गणवान कहे तो पण शिष्ये
गुरुनी आज्ञा स्वीकारवी. मनमां एम समजवू के तेनुं प्रयोजन गुरु जाणेछे. गुरु तो शिष्योनुं एकान्त हित इच्छेछे. .
५०७ सुनक्षत्र अने सर्वानुभूतिनी पेठे गुरुपर भक्तिराग थवो जोइए.
