________________
तवबिन्दु.
( १४७ )
याचना, आक्रोश, सत्कार, अलाभ, प्रज्ञा, अज्ञान, ए छ वचनथी होय. अने वाकीना शीत, उष्ण, दंश, चर्या, शय्या, अचेल, मल, रोग, नैषेधिकी, वध, तृणस्पर्श, ए एकादश कायाथी होय.
४७० दर्शन उपयोगरूप ओघसंज्ञा अने ज्ञानोपयोग रूपा लोकसंज्ञा एम स्थानांग टीकाकारनो अभिप्रायछे. ओघ संज्ञा अव्यक्त उपयोगरुप अने स्वच्छंद घटित विकल्परूप लोक संज्ञा, एम आचारांग वृत्तिमांछे, मतिज्ञानावरणीय कर्म क्षयोपशमथी शब्दार्थ गोचर सामान्य अवबोध क्रिया ते ओघ संज्ञा अने तेनो विशेषावबोधरूप जे क्रिया ते लोक संज्ञा. इति प्रवचन सारोद्धार वृत्तिमांछे.
४७१ तेजस नामकर्मना उदयथी अने अशाता वेदनीयना उदयथी आहाराभिलाषरूप आहारसंज्ञा थायछे. त्रासरूप भयसंज्ञा. मूर्च्छारूप परिग्रहसंज्ञा स्त्री आदि वेदोदयरूप मैथुनसंज्ञा. एत्रण मोहनीयना उदय होयछे. क्रोधसंज्ञा. गर्वरूप मानसंज्ञा, वक्रतारूप मायासंज्ञा, गृद्धिरूप लोभसंज्ञा, विप्रलापरूप शोकसंज्ञा, मिथ्यादर्शनरूप मोहसंज्ञा. ए छ संज्ञाओ मोहोदयजन्यछे. शातारूप सुखसंज्ञा अने दुःखरूप अशातासंज्ञा ए वे वेदनीय कर्मना उदयथी उत्पन्न थायछे. ज्ञानावरणीय अने मोहनीयना उदयथी चित्तविप्लुतिरूप विचिकित्सारूप संज्ञा जाणवी. स्वच्छंद आदि प्रागुक्त लक्षणरूप ज्ञानावरण क्षयोपशमथी अने मोहना उदयथी लोकसंज्ञा प्रगटेछे. अव्यक्त उपयोग वल्लिबि -