________________
मालिकोऽवददूढा सती चेत् प्रथमं ममांतिकमेष्यसि तदा त्वां मुंचे, यथेष्टं च | पुष्पाणि गृहाणेति, तदन्युपगम्य गृहं गता ॥ ३० ॥ . परिणीता च मृतलार्येण केनापि धनिना, वासगृहावसरे च प्रतिज्ञातं पत्युः प्रोचे. तेन प्रहिता च निशि मलये यांती दृष्टा सालंकारा चौरैः ॥ ३१॥ __ तैहियमाणा च स्ववृत्तांतमुक्त्वा वनमानायां वांछितं कुर्यातत्याख्यात् ॥३३॥
तैर्विसृष्टाचाग्रे राक्षसं असनोद्यतं वीदय स्ववृत्तांतं निवेद्य व्यावृत्तां मां नदयेरि त्याचव्यो ॥३३॥
पछी मानीए कयुं के, परण्या बाद जो पेहेला तुं मारी पासे आवे, तो हुँ तने डोर्नु, अने तारी खुशी मुजब तुं पुष्पोने ग्रहण कर? पछी ते वात स्वीकारीने ते घेर गइ ॥३०॥
पछी जेनी स्त्री मरी गयेली , एवा कोइक धनवान पुरुष साथे ते परणी; पछी वास जुवनमा जती वेळाए पोते जे प्रतिज्ञा करनी हती, ते वात तेणीए पोताना जारने जणावी; तेणे रजा आपवाथी ते रात्रिए बागमा आजूषणो सहित जवा लागी, तेटझामां चोरोए तेणीने दीली॥३१॥
तेश्रो ज्यारे तेणीने पकरवा लाग्या, त्यारे तेणीये स्ववृत्तांत जणावीने कयु के, पाछा वळतां तमाएं | बानित करजो ॥३॥
पछी तेओए तेणीने रजा आपवाथी ते आगळ चालवा लागी, एटलामा नकण करवाने तैयार है थयेला अंक राइसने जोइने तेणीए पोतार्नु वृत्तांत तेने निवेदन कर्यु, अने कयु के, ज्यारे हुं पाछी वळु | त्यारे तुं मारं जहण करजे ॥३३॥
