________________
रथनेमिनी कथा. हाथीने त्याग करी गधेडा उपर कोण बेसे ? अने रत्नने त्याग करी काचने कोण ग्रहण करे ? वली हुँ एवी श्छा करुं दुं के, बीजा जन्मने विषे पण म्हारे नेमीश्वर विना बीजो पति थशो नहि.” एवां वचने करी रथनेमिने बोध पमाडीने जेने केवलज्ञान उत्पन्न थयुं हतुं एवा श्रीनेमीश्वर जगवान पासे राजीमती दीदा लश् विहार करवा लागी.
एक दिवसे नेमीश्वर विहार करता करतां गीरनार पर्वत उपर गया. ते वखते प्रजुने वांदवामाटे छारकाश्री कृष्ण विगेरे श्राव्या तेमनी साथे रथनेमि पण श्राव्या. तेमणे संसारथी वैराग्य उत्पन्न करनारी प्र. जुनी धर्मदेशना सांजली श्री जीनेश्वर पासे चारित्र धारण कझुं. एक दिवस नेमीश्वरने वंदना करी रथनेमि जता हता, तेवामां रस्ते वरसाद थवाथी ते एक गुफामां उन्ना रह्या ते वखते नेमीश्वरने वांदवाने माटे राजीमति श्रावती हती, ते पण वरसाद थवाथी जे गुफामा रथनेमि उजा रह्या हता, तेज गुदामां अंधकारथी रथनेमिने न जाणती ती पेठी श्रने तेणे पोताना नीनां थयेला सर्व वस्त्रो काढीने सूकव्यां. पड़ी स्वर्ग प्राप्त करवाने माटे तप करती थने वस्त्ररहित एवी राजीमतीने देखी कामांध थयेला ते रथनेमि क्षणमात्र आकुलव्याकुल थश्ने वि. चार करवा लाग्या के, “ जेनामां सर्व जगत्तुं सौदर्यपणुं प्राप्त थएबुं के एवी था मृगना सरखा नेत्रवाली राजीमतीने में एक वखत पण जोगवी नथी, तो म्हारा निरर्थक जन्मने धीकार ." श्रावी रीते विचार करता एवा रथनेमिने जाणे तेमना म्होटा जानुं वेर लेवामाटे होयनी ? तेम कामदेवेमर्मस्थानमां एवो प्रहार कस्यो के जेथी ते पोतानुं सघर्बु नान नूली जवाथी धिमे धिमे गुप्तरीते राजीमति पासे श्रावीने बोली उठ्या के “हे न ! श्राव, श्राव, श्रापणे जन्म सफल करीये अने श्रापणे बन्नेजणा बेवट चारित्र लश् तपोविधि श्राचरशुं." एवी रीते उचिंता रथनेमिनां वचन सांजली तरतज सूकवेलां वस्त्र पहेरीने ते सतीए धीरजपणाने धारण करी रयनेमिने कह्यु. “ हे महानुनाव ! जवना कारणरूप था वेग तने क्याथी उत्पन्न थयो ? अने तें दीक्षा धारण करती वखते जे प्रतिज्ञा लीधी ले तेनुं तुं स्मरण कर. कयु डे के- तपस्वीनी हेलना करवाथी, धर्मनो उड्डाह अथवा विघात करवाथी