________________
नंदिषेण मुनिनी कथा. बंध करी शांत थयो. पड़ी जेए ते हाथीने पालीने मोटो कस्यो हतो अने जेऊना आश्रमोने तेज हाथीए नागी नाल्या हता, एवा ते तापसो हाथीनी पासे श्रावी तिरस्कार करी कहेवा लाग्यो के, " हे पुरात्मन् ! अमोए हारं पालन कयुं हतुं अने तने लाम लमाव्यो हतो; ते तुंथमाराज आश्रमने जागवा लाग्यो. तेनांज तुं था फल जोगवे .” एवां तिरस्कारनां वचन सांजली जेना रातां नेत्र थयां ले एवो ते हाथी “श्रा तापसोना वचनश्रीज म्हारी आ दशा थर बे." एम धारी क्रोध करी
आलान स्थंजने मूलमांथी उखेडी नाखी, बंधनोने तोडी नाखी, तेज वनमां नासी जश् फरीथी तापसोना आश्रमोने तोडी पाडवा लाग्यो. फरीथी पण तापसोनुं रक्षण करवा माटे अने हाथीने पकडवामाटे श्रे. णिकराजा पुत्रोनी साथे हाथी उपर बेसीने वनमां गपो. पण जेम उष्टजुत मंत्रने जाणनारा पुरुषने पण वश थतुं नथी तेम ते हाथी श्रेणिक राजाने अने नंदिषेण विनाना बीजा पुत्रोने वश थयो नहीं. पनी नंदिघेण हाथीने पकडवा माटे गयो. ते वखते नंदिषेणना वचन सांजलीने अने पूर्वना जन्मने संजारीने ते हाथी जाणे जीते चितरेलो होय तेवो गरीब थ गयो, पडी नंदिषेण कुमार गरीब बकरानी पेडे थर रहेला ते हाथी उपर बेशीने ज्यारे गाममां श्राव्यो, त्यारे श्रेणिक राजाए सर्व लक्षण संपूर्ण एवा ते हाथीने युवराजनी पेठे पोताना सर्व हाथीनो राजा ठरावी पट्टानिषेक कस्यो.
एक वखते ते राजगृह नगरना गुण शिल नामना चैत्यने विष श्री महावीर स्वामी समवसस्या एटले पुत्र स्त्री विगेरे सहित श्रेणिक राजा त्यां श्रावी प्रजुने वांदी धर्म सांजलवा पागल बेगे अने कानने विषे अमृतनी सरखी प्रजुनी चार प्रकारनी देशना सांजली तेणे सम्यक्त्व लीधुं. अजयकुमार विगेरे पुत्रोए श्रावकनो धर्म थादस्यो. पनी नंदिषण पिताने प्रणाम करीने कहेवा लाग्यो के, “ हे स्वामिन् ! तमे मने श्राजसुधी पालण करी, परणावीने लाम लमाव्यो बे; तो हवे हुँ दीक्षा लश्श." एवी रीते माता पिताने थामहथी समजावी तेणे बलात्कारे दीक्षा सेवा मांडी एटले आकाशवाणी थर के, “ हे वछ ! जोगावली कर्म जोगव्याविना बूटतुं नथी. त्हारे हजु जोगावली कर्म घणुं बाकी .