________________
ब्रह्मानी कथा.
ყდ
तेमनुं स्तनोथी विशाल हृदय क्यारे पण जोयुं नथी. या कोण स्त्री बे ? थवा कोण पुरुष बे !! अने ए शी रीते बे ! ! ! एम जय पामी कार्तिक स्वामी दूर गये ते पालथी पार्वतीनी साथे हास्य पूर्वक एकांतमां क्रीडा करनारा महेश्वर तमने पवित्र करो. इत्यादि.
देवता पण स्त्रीने स्वाधिन थया बे, ते उपर ब्रह्मानी कथा. पूर्वे को वखते ब्रह्मा वनमां निवास करी साडा त्रण क्रोड वर्ष सुधी महा उग्र तप करवानो श्रारंभ कस्यो. ते वात सांजली देवतानो राजा इंद्र जय पामवा लाग्यो के " जो ए कोप करशे तो मने पण इंद्रपदथी चष्ट करशे." यावा विचारथी दीन बनेला इंद्रनुं मन मेरु पर्व - तने विषे अथवा तो नंदनवनने विषे पण दर्ष पाम्युं नहीं. नाटक अने स्त्री पण तेने प्रीति उपजावनारी थर नहीं. श्रावी रीते हर्षर हित इंद्रने जो रंजादि अप्सराउंए हाथ जोडीने कधुं. “ढे स्वामिन्! सर्व संपति थापना स्वाधिनमां बे तो पढी न मेलवी शकाय एवं शुं बे ? के जेथी आप श्री चिंता करो बो !” जोके चपल चित्तवाली स्त्री गुप्त बात कहेवाने योग्य तो नयी, तो पण हितकारी स्त्रीउने दुःख निवेदन करी सुख पामी शकाय बे. कांबे के -
सुहृदि निरंतर चित्ते, गुणवति नृत्ये प्रियासु नारीषु । स्वामिनि सौहृदयुक्ते निवेद्य दुःखं सुखी जवति ॥
निरंतर प्री निवाला मित्रोने, गुणवाला चाकरोने, प्रेमवाली स्त्रीने अने स्नेहवाला पतिने पोतानुं दुःख कही दुःखी माणसो सुखी थाय बे.
रंजा विगेरेनां एवां वचन सांजली इंडे कयुं. “ चौद लोकनो सृजनार ब्रह्मा महातप करेबे, तेथी म्हारुं मन कंपे बे” रंजाए कयुं " दे स्वामिन्! ए कोण मात्र बे ? तेने एक क्षणमात्रमां तपथी ॠष्ट करीशं. ए श्रमारी प्रतिज्ञा बे.” पी इंद्रे रंजा विगेरे सर्व स्त्रीउने ज्यां ब्रह्मा तप करता दता त्यां वनमां मोकली. ते स्त्रीउए पण ब्रह्मानी सन्मुख ज पंचम रागथी मनोहर गायन ने नृत्य श्ररंज्युं. गायन, नृत्य अने वाजींना शब्द सांजली जेनी सर्व इंडिन विह्वल थइ हती एवा ते ब्रह्मा हरिणनी पेठे निश्चल थइ सांजलवा लाग्या. पढी तेनुं नृत्य जोइ प्रसन्न यएला ब्रह्माए तप त्यजी दइने कधुं. " हे देवांगनार्ज ! हुं नृत्य