________________
४१६
शीलोपदेशमाला. धारण करनारा, पिला वर्णना केशवाला अने त्र धारण करनारा नारदने नयंकर श्राकृतिवाला जोश्ने नय पामेली सीता संता ग.
ते उपरथी रीसाइने जता एवा नारदने दासीए घणा समजाव्या तोपण तेमणे तो क्रोधथी वैताढय पर्वत उपर जश्ने चित्रपट्टमां सीतार्नु खरूप बालेखी चंडशेखर विद्याधरना पुत्र नामंडलने देखाडयु. पली जामंडलने चित्रपट जोवाथी अत्यंत कामात थयेलो जाणीने चंडशेखर विद्याधरे ते चित्रपट्टमां श्रालेखेली सीतार्नु नाम गम विगेरे सर्व जाणी लीधुं. पनी नारदने रजा आपी तेणे नामंमलने कडं के, "हे वत्स! खेद पाम्य नहीं, हुं सीताने त्हारी साथे परणावीश.”
पड़ी चंडशेखर विद्याधरे रातमां चपल गति नामना विद्याधरने मो. कली तत्काल जनकराजाने तानी पासे बोलावी नामंगल पुत्रने माटे सीतानुं मायु कयुं. "में रामने थापी जे.” एम जनकराजाए कडं एटले चंद्रशेखरे जनकने कयु के, “ जो तमे मित्रपणाथी नहिं आपो तो हुँ हरण करवाने समर्थ बुं अथवा रामनो पराजय करीने ते कन्याने म्हारो पुत्र परणशे. वली सर्वने योग्य एवं म्हारं वचन सांजलो. म्हारा घरने विषे जूदा जूदा सहस्त्रो यदोए थाश्रित करेलुं वज्रावर्त नामर्नु तथा अर्णवावर्त नामर्नु एवां बे देवताए आपेलां धनुष्य . ते धनुष्यने जे पु. रुष चडावे ते सीताने परणे एवं पण करो. जो ते धनुष्यने राम चडावी शके तो तेणे अमने जितेला जाणवा. पडी तेनी साये सीताने परणाववा श्रमारे कांपण हरकत नथी.” एवां विद्याधरनां वचन सांजली क्षणमात्र विचार करी कालदेप करवानी छाथी जनक राजाए "एम था." ए प्रकारे तेने कयु. पनी वज्रार्णव तथा अर्णवावर्त धनुष्य काढी थापीने चंडशेखर विद्याधरे जनकराजाने तेनी मिथिला नगरीमा पहोचाड्यो.
बीजे दिवसे सवारे जनकराजाए सीताना स्वयंवरनो श्रारंज कस्यो. तेमां अनेक राजा तथा अनेक विद्याधरो श्राव्या अने ते पोतपोताने श्रासने बेठा. राम तथा लक्ष्मण दशरथराजानी पासे बेग. पली श्रलंकारोथी सुशोजित एवी सीता स्वयंवर मंडपमा श्रावी एटले तेने सर्वे राजा जोवा लाग्या. एटलामा प्रतिहारिणीये कयु के, “हे नृ. पेंसो! तमारामांधी जे पुरुष आ वजावर्त धनुष्यने चमावशे तेने या उ.