________________
३०
शीलोपदेशमाला. ड्यो. ते जोश्ने आश्चर्य पामेला राजकुमारे पोतानी तरवारथी पाकेलि काकडीनी पेठे तेनुं मस्तक कापी नाख्यु. पड़ी तृषावंत थएला चोरने राजकुमारे पाणी पायुं एटले राजकुमारना गुणोथी प्रसन्न थएला चोरे तेने कयु. हे सुत्नग ! था पर्वतना कुंजने विषे गुफा . तेमां मनोहर घर बे. त्यां सुंदरी नामनी म्हारी प्रिया अने प्रव्यनो भंडार बे, तेने तुं म्हारी थाज्ञाथी ग्रहण कर. कुमारे पण त्यां जश् अने तेनी प्रियाने सर्व वात कही. रतिना सरखी ते स्त्रीने जोश्ने अने कामदेवना सरखा राजकुमारने जोश्ने परस्पर ते बन्ने जणा अनुरागवंत थया. कडं ले के- शुं काम योग्य कार्यनो विचार करे ले ? अर्थात् नथी करतो. पड़ी ते ने परस्पर प्रीतिवाला थएला जाणीने मदनमंजरी बहु क्रोध पामी; पण तेणे पोतानी मर्यादा त्यजी दीधी नहीं. राजकुमार पण सुंदरी अने धननो त्याग करी रथ उपर बेसी आगल चाल्यो. रस्तामां म्होटा अरण्यने विषे तेने कूर कालना सरखी श्राकृतिवालो वननो हाथी मट्यो; पण तेने तो तेणे फक्त रमतमांज वश्य कस्यो. वली पागल जतां तेणे दाढोथी जयंकर सिंह दीगे, पण तेने तो वस्त्रथी विटालेलो पोतानो हाथ तेना मुखमां घाली तरवार वती मारी नाख्यो. पड़ी श्रेष्ठ झानी जेम संसाररूप समुत्रने उलंघन करे तेम अनुक्रमे अरण्यने उलंघन करी आगल गयो एवामां मदरहित एवा तेणे मोदसुखना सरखं पोतानुं सैन्य दी.
पली सैन्यना मुख्य माणसोने राजकुमारे प्रथमथी सर्व वात पूर्वी एटले तेए कह्यु के, “ हे देव ! पछिपति मृत्यु पाम्यो एटले अमने कोइएक पुरुषे कयु के, "राजकुमार बागल गया.” ते उपरथी अमे सैन्यने तथा कमलसेनाने लश् थाटले दूर श्राव्या; पण तमने दीग नहीं, तेथी अहींज रह्या." पठी सैन्यसहित अगडदत्त कुमार माता पिताना मनोरथने पूर्ण करतो तो शंखपुर प्रत्ये श्राव्यो. कुमारने श्रावेलो जाणीने हर्षित एवा सुंदर राजाए श्राझा करेला श्रेष्ठ सामंतोए कुमारने नगरवासी जनोए मांगलिक करेला पुरप्रत्ये प्रवेश कराव्यो. कुमारे पण उत्साहथी पिताना चरणने विषे प्रणाम कस्यो भने राजा पण रोमांचित थएला पोताना पुत्रने अत्यंत स्नेहथी मल्यो. त्यांथी कुमारे अंतःपुरमां