________________
गडदत्तनी कथा.
३८७ वीरवतीने जोइ विस्मय पाम्यो पढी तेना रूपथी मोह पामेला राजकु मारे तेना जानुं सर्व वृत्तांत कही ने निश्चय यवाने माटे संन्यासीए
पेली तरवार तेने पी. हर्षथी प्रफुलित नेत्रवाली वीरवती पण यादर सत्कारथी तेने पलंग उपर बेसारी घरनी उपर बीजे माले गइ एटले " शत्रुनो विश्वास करवो योग्य नथी. ” एम विचार करीने राजकुमार पलंगनो त्याग करी एक खुणामां संताई गयो.
हवे उपर गएली वीरवतीए यंत्रे करीने एक म्होटी शीला पलंग उपर पड़ती मूकी; जेथी राजकुमारना जोतां तामां तेना ककमा थ गया. पबी निःशंकपणाथी नीचे उतरती ने " म्हारा जाने मा रीने अत्यारसूधी जीवनारो तुं कोण ? ” एम कहेती ते वीरवतीने केशे पकमी राजकुमार गडदत्त बहार लाव्यो ने जेम हतुं तेम शीलाथीघरनुं बारणु बंध करावी प्रजाते तेने साथे लइ जइने तेणे राजाने प्रणाम कस्यो. राजा पण आश्चर्यसहित कुमारना शौर्यनुं वखाण करता चोरे चोरी करेलुं धन नगरवासी जनोने पातुं श्राप्युं.
पढी प्रसन्न यएला राजाए एक हजार हाथी, दश हजार जातीवंत घोमा, वस्त्र, अलंकाराने रत्नसहित एक क्रोड सोना महोरो, दश लाख गामवालो देश, पालखी ने मनोहर श्रसनोसहित भंडार अगडदत्तने
पीने कमलसेना नामनी पोतानी पुत्री परणावी. राजकुमार पण स्वजनसहित जूदा महेलमा रहेतो थने पवनचंड उपाध्यायनी आराधना करतो तो वनपाल राजाने पिताना सरखो मानवा लाग्यो.
एक दिवसे कोई एक स्त्रीए गडदत्तने कर्तुं के, "हे सुजग ! तें वचन श्रापीने यानंद पमाडेली शेठनी पुत्री मदनमंजरी हस्तिने दमन, राजाने
नंद, चोरने निग्रह ने राजपुत्रीनो विवाद ते रूप व्हारी वात सांलीने घणोज हर्ष पामी बे अने तेणे मने हारी पासे मोकली डे. " एम कहीने ते स्त्री राजकुमारना कंठने विषे पुष्पनो हार अर्पण करयो ने फीक के, " तेणे कयुं वे के, ढुं निर्भाग्य बुं; कारणके, फरीथी तमे मने संजारी पण नथी. " कुमारे कयुं. “ तेणे कांइ खेद करवो नहीं. में जेक बे ते बीजी रीते थवानुं नथी. हुं ज्यारे देशमां जइश त्यारे
66
