________________
मूलगाथान.
३७३ श्रावा प्रकारना अनेक उपवो रहेला बे, तेथी करीने चपल चित्तवाला प्राणीए पूर्वे कहेला स्त्रीना संगने त्यजी देवारूप जांगाए करीने पोताना श्रात्माने शीलवतमा स्थापन करवो. अर्थात् शीलवतनो नंग न थाय तेम पाचारण करवू. ॥ ७३–७४ ॥ . . हवे पोते जीवनेज उपदेश करता उता कहे .
रे जीव समयकल्पितनिमेषसुखलालसः कथं मूढ 'रे जीव समयकप्पिय-निमेससुदलालसो कई मूढ ॥ शाश्वतसुखं . असमतमं हारयसि शशिसोदरं च : यशः सासयसुदमेसमतमं, दारसि सँसिसोयरं च जसंजय॥ शब्दार्थ-(रे मूढ जीव के०) *अरे मूर्ख जीव! (समयकप्पियनीमेससुहलालसो के०) श्रवसरे फक्त कल्पनाथी मानेला निमेषमात्र सुखनेविषे लालचु थएलो तुं, (असमतमं के०) जेनी समान बीजु को पण सुख नथी एवा (सासयसुहं के०)फक्त शीलवत पालवाथी मेलवीशकाय एवा अक्षयमोक्षसुखने (चके०)श्रने (ससिसोयरंके०)चंजना सरखा उज्वल एवा (जसं के०) यशने (कहं के०)शा कारणमाटे (हारसि के०) हारी जाय .
विशेषार्थ-अरे मूर्ख जीव! फक्त विषयसेवाने अवसरे कल्पनाथी मानेला क्षणमात्रना सुखने विषे लालचु थर रहेलो तुं, जेनी बराबर बीजुं कोपण सुख नथी एवा फक्त शीलवतथी मेलववा योग्य मोक्षसुखने श्रने चंड़ समान उज्वल यशने शाकारणमाटे हारी जाय ? अर्थात् तेवं सुख तुं न हारी जा. ॥ ३५ ॥ कह्यु डे के
दत्तस्तेन जगत्यकीर्तिपटदो गोत्रे मषीकूर्चकः, चारित्रस्य जलांजविर्गुणगुणारामस्य दावानलः ॥ संकेतः सकलापदां शिवपुरछारे कपाटो दृढः,
कामातस्त्यजति प्रबोधयति वा खस्त्रीं परस्त्रीं न यः॥१॥ *श्रा ठेकाणे 'हे जीव' एवं संबोधन न आपतां 'रे जीव' एवं अधम संबोधन श्रापवान कारण ए ने के, जीवने शीलव्रतादि उत्तम धर्म सहाय्यकारी , उतां ते तेवा धर्मने मूकीने बीजा दाणमात्रना सुखमां लालचु श्र रहेलो , माटे तेवं संबोधन आप्यु जे. १ आंखने बंध करीने उघाडवी तेने निमेष कद्देवाय .