________________
३४२
शीलोपदेशमाला.
ए योग्य नथी; माटे तमारी सेवाथी म्हारा आत्माने पवित्र करीश. " एम कदीने ते वेश्या वारंवारं औषध करवा लागी ने अनुक्रमे मुनिने तेवी रीते नवराववा लागी के, जेवी रीते मुनिना सर्व अंगनो स्पर्श याय. एप्रकारे सेवा करीने वेश्याए मुनिने पोताने स्वाधिन करी लीधा. कयुं वे केसंकटमां पडेला सर्वे माणसो सुखे वश्य करी शकाय बे. ए प्रमाणे कटाक्ष, मुखने मलकाव, वाणी युक्ति अने शरीरनी चेष्टाथी मुनिने तपथी ऋष्ट करी नाख्या. कह्युं बे के - स्त्रीजना संग खागल तप नकामुं बे पढी तेने निरंतर साथे वास, साथे जोजन छाने हास्य वचनथी स्त्री पुरुषनो व्यवहार बंधायो धिक्कार बे मोहनी चेष्टाने !!! पठी मागधिका दोरडीथी बांधेला मांकडानी पेठें कूलवालक मुनिने ज्यां चंपा नगरीनो राजा कोपिक हतो; त्यां तेी गइ ने कह्युंके, "हे देव ! हुं या कूलवालक मुनिने पति करी हिलावेली बुं, माटे हवे जे काम होय ते तेने कहो." atus गौरवणाथ कूलवालकने आज्ञा करी के " श्रा विशाला नगरी म तत्काल तुटी जाय तेम करो.” कूलवालक मुनिए राजानां वचननो
दर करी तथा तापसीरूप धारण करी बगलो जेम तलावमां प्रवेश करे तेम विशाल नगरीमां प्रवेश कस्यो. कोणिक राजा पण विशाला नगरीने वधारे घेरो घालवा लाग्यो. मुनिए पण निरंतर नगरीना धनना संचयने जोवानी इछायी जमता जमता मुनि सुव्रतनाथना स्तूपने जो विचार करवा मांड्यो के, “ निश्चय या स्तंजनी प्रतिष्ठाने विषे कोइ महा बलवालुं लग्न श्रावेलुं वे के, जेना प्रजावथी या नगरीने इंद्र पण जांगी सकशे नहीं. जो या स्तंन जखेडी नखाय तो धारेलुं काम थाय ! " एम विचार करता ते मुनि स्त्रीने पाणी जरवाना मार्गे वारंवार जमवा लाग्या. ते वखते नगरीने घेरो घालवानी परस्पर वातो करती एवी स्त्रीउए मागधिकाना पति एवा कूलवालक मुनिने जोइने पूब्यं के, " हे जगवन् ! नगरीने वह दिवसथी घेरो घालेलो होवाथी एमे घणां दुःखी थइए बीए, तो हवे ते घेरो क्यारे बंध यशे ते कहो ?” मुनिए कयुं. "ज्यांसूधी नग
बहु
मां या स्तं श्रखंडितपणाथी रह्यो बे त्यांसूधी खराब रोगनी पेठें ते घेरो बंध नार नथी. वल्ली तमे म्हारा वचनना विश्वासने माटे तेने थोडो पाडी जू के, जेथी समुद्रनी वेलानी पेठे ते घेरो दूर जवा लागशे अने