________________
३३०
शीलोपदेशमाला. महासती मनोरमा सुदर्शन शेउनी स्त्री थाय . ते महासतीना शी. लनुं महात्म्य तो सुदर्शन शेग्ने अनया राणीए करेला उपसर्गवखते ते मनोरमाए करेला कायोत्सर्गथी प्रसन्न थयेली शासनदेवीए करेली जिनधर्मनी प्रजावनाथी जाणी से.
रोहिणीनी कथा. जेनी समृद्धिए करीने जाणे अव्यने धारण करनारो कुबेर मनमां खेद पामतो बतो कुरूप बनी गयो होय नहिं शुं ? एवं पाटलीपुत्र नामर्नु नगर . त्यां जेनी कीर्ति आकाशमां चंथी पण अधिक शोजी रही डे एवो तथा जेणे शत्रुउँने त्रास पमाड्या बे एवो श्रीनंद नामनो राजा राज्य करतो हतो. ते नगरमां बीजा छीपोनी लक्ष्मीना यज्ञमंगप सरखो तथा जाणे कुबेरने पण समृद्धिथी वणिपुत्र बनावतो होय नहि शुं? एवो धनवंत धनावह नामनो शेठ वसतो हतो. तेने सर्व अंगना सौंदर्यपणाथी जगत्ने मोह पमाडनारी तथा जाणे कलंकित चंजनो त्याग करीने रोहिणी पोतेज पृथ्वी उपर श्रावी होय नहि शु? एवी रोहिणी नामनी स्त्री हती.
एक दिवसे धनावद शेठ प्रियानी रजा लश वहाणमां बेसी बीजा देशमां वेहेपार करवा गयो, कह्यु के-वेपारवाला घणुं करीने परदेशमा रहेनारा थाय बे. रोहिणी पण ते दिवसथी आरंजी पोताना चोटलाने जटानीपेठे धारण करी सखीसहित धर्मकार्यथी दिवसोने निर्गमन करवा लागी. अनुक्रमे धूल अने कदंब पुष्पोना रजना सहमूथी आकाशने मलीन बनावतो एवो उनालो श्राव्यो; तेथी बगीचामां कीमा करता जता एवा नंदराजाए परसेवाथी पीमा पामती श्रने जालीयामा उनी रदेली रोहिणीने दीठी. लांबा वखतथी पतिनो वियोग पामेली अने सुंदर लावण्यवाली तेने वारंवार जोतो एवो राजा कामथी बहु पीडा पामवा लाग्यो; तेथी बगीचानी क्रीडाने नूली जश् लजारहित मनवालो ने जेने बमणो संताप उत्पन्न भयो जे एवो ते राजा त्यांची तुरत पाडो घरे गयो. पड़ी कामज्वरथी दाई गयेला चित्तवाला ते राजाए दूतीने नेट श्रापी रोहिणीपासे मोकली. दूतीए पण रोहिणीपासे जश्ने
