________________
शीलवतीनी कथा.
३२३
उपर कोप करवो नहीं." सती शीलवतीए पण तेने जैनधर्मना उपदेशथी बोध माड्यो. पेला चार पुरुषोए पण परस्त्रीनो नियम लीधो. पढी राजाए सत्कार करेली शीलवती पोताना घेर श्रावी. राजकार्यमां धुरंधर एवो जितसेन पण विशेषे शीलवतीनी साथे धर्मकार्यमां कालने निवृत्त करवा लाग्यो.
एक वखते ते नगरमां चार ज्ञानने धारण करनारा दमघोष मुनि याव्या. अजितसेन शीलवतीने साथे लइ तेमने वंदन करवा गयो. देशनाने ते मुनिए शीलवतीने कां के, “हे जये ! पूर्वजवना - ज्यासथी व्हारुं शील उज्वल शोभे बे.” अजितसेने 'एम केम ?' एम पूब्युं एटले मुनिए क..
कुसुमपुर नगरमां सुलस नामनो श्रावक रहेतो हतो. तेने सुयशा नामनी स्त्री इती. तेउने खनावथी जडक एवो दुर्गत नामनो चाकर हतो. तेने डुर्गिला नामनी स्त्री इती. एक दिवस दुर्गिला सुयशानी साथे उपाश्रये ग. त्यां दुर्गिला पोतानी शेठाणीने पुस्तकनुं पूजन करवामां तत्पर जोइ साध्वी ने पूढवा लागी के, “ आजे शुं पर्व बे ?" साध्वीए कयुं. "आजे प्रसिद्ध एवी ज्ञानपंचमी बे. जे माणस आ ज्ञानपंचमीने दिवसे उपवास करी पुस्तकनुं पूजन करवापूर्वक ज्ञाननी प्रजावना करेले ते बीजा जवमां सुख, सौभाग्य ने बुद्धि विगेरे पामीने अनुक्रमे शुद्ध शीलवान् थ मोक्ष पामे बे. " प्रवर्त्तिनीनां यावां वचन सांजली दुर्गिलाए कयुं. " या म्हारी शेवाणीने धन्य बे. म्हारा सरखी निंद्य ने के, जे पोतानुं हित करवामां पण समर्थ नथी." साध्वीए कयुं. “ जो तुं दान खने तप करवा समर्थ न होय तो जावथी प्रधान एवा शीलवतने पाल. हे विवेकवाली ! परपुरुषनो त्याग कर. तेमज आठम ने चौदशे पोताना पतिने पण त्यजी दे. " पढी डुर्गिलाए ते अनिग्रह लइ हर्षथी घेर यावी पोताना पतिने कधुं. पतिए पण कर्मना लघुपणानेलीधे जावथी तेनो श्रादर कस्यो. अनुक्रमे ते बन्ने जपा जावशुद्धिथी समकीत पाम्या. दुर्गिलाए अनुक्रमे ज्ञानपंचमीनो तप कस्यो, पढी ते बन्नेजणा मृत्यु पामी सौधर्म देवलोकमां देवता थया. त्यांथी चवीने दुर्गतनो जीव तुं जितसेन थयो अने दुर्गिलानो जीव शीलवती थ. ज्ञाननी आराध