________________
३१५
शीलोपदेशमाला.
अर्थ- प्राणीना जीवीतनी पेठे स्त्रीउने विषे विश्वास शो ? कारण के, स्वार्थना वशपणाथी जे स्त्रीउनुं शील विजलीनी पेठे तुरत अदृश्य इ जाय बे. वली पण कयुं वे के,
न बध्यंते गुणैः पत्युर्न लक्ष्यंते परीक्षकैः । धनेन न च धार्यते शीलत्यागोद्यताः स्त्रियः ॥ अर्थ- शीलनो त्याग करवामां उद्यमवंत थयेली स्त्री श्री बंधाती नथी, परीक्षकोथी जाणी शकाती नयी अने शकाती नथी.
पतिना गुणोधनथी राखी
हे पुत्र ! त्हारी स्त्री अधि रात्रीए पाणी लाववाना मीषधी क्यांइ गइ दती ने हुं जागतो हतो एटलामां एक पहोरे पाटी यावी हती. शाखमां संजलाय वे थाने लोकमां कड़ेवाय बे के, “कामथी विद्दल बनेली स्त्री पोताना पुराचरणने प्रगट करे बे. हे वत्स ! या पुराचरणवाली स्त्री त्याग करवा योग्य बे. एम जाण. " पढी माता पितानी श्राज्ञामां तत्पर एवो जितसेन पितानी श्राज्ञाने कबुल करी व्हार गयो.
पढी सवारे रत्नाकर शेठे कपटथी शीलवतीने कां के, “ढे वत्से ! तने मलवाने उत्साहवंत एवा द्वारा पिताए तने बोलावी बे. " शीलवती पण चातुर्यपणाथी रात्रीनो वृत्तांत नाणीने पिताने घेर जवामाटे तैयार इ. कंबे के- जातिवंत सोनुं परीक्षामां शुं कंपे खरुं ? पछी शेव रथ तैयार करी शुकन जोवा विगेरे मंगल आचार करीने शीलवती सहित चाल्यो. रस्तामां नदी श्रावी एटले शेठें शीलवतीने कयुं के, " हे पुत्री ! पगमांथी जोडा काढी नाखीने पाणीमां चालजे. " शीaadi पण कis विचार करीने जोडा पड़ेरीने पाणी मां चाली तेथी रarer शेठ तेने प्रथमथी दुराचरणवाली मानतो हतो तेथी वधारे 5विनीत मानवा लाग्यो. यागल जता शेठे रस्तामां एक मगनुं खेतर फलेलं जोइ कयुं के, “ अहो ! श्रा खेतरना घणीना दाथमां हवे धान्यनी संपत्ति श्रावी गइ बे. " शीलवतीए कयुं. " हा ते एम बे; पण जो खेतरना धणीना हाथमां धान्य संपत्ति श्राव्या पडेलां कोश्थी न खवाइ जाय तो.” सीलवतीनां श्रावां वचनथी शेठ विचार करवा लाग्यो के, " निश्चय ए वहु श्रविचाखुं बोलनारी बे. " एम धारी तेणे र
66
