________________
२७६
शीलोपदेशमाला.
शुं मने क्लेश कराववाने माटे लताना गुठोमां संताइ रह्या दशे ?” श्र प्रकारे विचार करती एवी ते महासती वृक्ष वृक्षने जोवा लागी; परंतु ज्यारे को स्थानके पतिने दीठो नहीं त्यारे तो ते चीराइ गएला हृदयवालानी पेठे सघली वनस्थलीने रोवरावती बती रुदन करता क रता मूर्छा पामी.
पढी वनना शीतल पवनथी मूर्छा वली एटले ते स्वप्नानार्थनो विचार करवा लागी के, "जे में बानो वृक्ष जोयो इतो ते म्हारो सर्वोत्तम प्राणनाथ हतो. फलरूप राज्य लक्ष्मी अने हाथी रूप कूबर हतो. वली जे हुं पडी गइ तेज श्रा पतिनो वियोग हतो. " यावी रीते विचार करती ने पूर्वे करेला कर्मना फलने मानती एवी ते महासतीए पोतानां वस्त्रमां रुधिरथी लखेला अक्षरो दीवा; तेथी ते वांचीने विचार करवा लागी के, " निश्चय हजी सुधी तो वहाला पतिना मनरूप मान सरोवरने विषे राजहंसीरूप हुं रही तुं, कारणके जे प्राणनाथे पोताना रुधिरथी लखेला रोए करीने मने पिताने घेर अथवा दिारने घेर जवानी आज्ञा करी बे. हवे हुं वम पासेना मार्गे करीने पिताने घेर जइश; कारके पतिरहित एवी स्त्रीउने पिता एज शरण बे.
पी ते दवदंती हरिणीनी पेठे जय पामती वने मंत्रनी पेठे नलरा जानुं स्मरण करती पीताना घर तरफ चाली. रस्ते अखंडित एवा दर्जना जागो पगमां वागवाथी निकलेला रुधिरे करीने जाणे पृथ्वीना तलने या - वकना रसथी शोजायमान करती होय नहिं शुं ? वली रस्ते चालवाना श्रमयी यएला परसेवामां उडेली धुल चोटवाथी धुसरी बनी जवाथी जाणे कादववाला पाणीमां न्हायेली हंसी होय नहिं शुं ? एवी ते दवदंती वनमां जती हती. सिंहो पर्वतनी देवी मानीने, सर्पों जांगुली औषधी मानीने ने हाथी सिंहण मानीने तेने कोइ प्रकारनो उपद्रव करी शकता नहोता. जेमां कोश्पण माणस नहोतुं एवा ते महा अरण्यमां जती एवी ते बलाने शीलवतना प्रजावधी हिंसक जीवो पण जाणे सहाय्यकारी यता होय नहिं शुं ? एवा देखता हता.
पवनने लंघवाने कोइ पण उपाय शोधती एवी ते दवदंतीए जेमां अनेक गाडid जोडेलां दतां एवा एक सार्थवाहने दीठो. जेटलामां ते
