Shilopadesh Mala

SR No.: 023404
Original Sutra Author: N/A
Author: Harishankar Kalidas Shastri
Publisher: Jain Vidyashala
Publication Year: 1900
Total Pages: 456
Language: Sanskrit, Gujarati
Classification: Book_Gujarati & Book_Devnagari
File Size: 15 MB

Page 231

अंजनासुदरीनी कथा.
२२३ रात्रीए श्रापणे मख्यां हतां, ते वखते पण तें कोई स्थानके जवानुं मने कडं न होतुं. म्हारा घरमांधी जती एवी तने विधात्राए पण रोकी नहीं; तेमज सारा विचारवाला मंत्रीप्रमुखे पण न रोकी ! अरे! कुछ एवा माता पिता पण ते दिवसथीज आपत्तिने विषे श्रावी पड्या ने के, जे म्हारा श्रावता सुधीमां तने रोकी शक्या नहीं. निश्चय ते मरी गई हशे अथवा तो कोई घातकी जीवोए नक्षण करी हशे! अरे खोवाइ गएबुं तेवं रत्न निर्जागी पुरुषने क्याथी मलशे ? हे न ! हे सुंदरि ! हे गुपसमुह ! हुं जीवीश त्यांसुधी त्हारा स्नेहनो देणादार मटी सकीश नहीं.” श्रावी रीते विलाप करता अने शोकथी पीमा पामेला पवनंजय कुमारे तत्काल बली मरवाने माटे चंदनना काष्टनी चिता रची, माता पिताए विविधप्रकारना वचनथी प्रतिबोध पमाडेला एवाय पण ते कुमारे वियोगरूप विषयी पीमा पामवाने लीधे पोताना मरणना आग्रहने बोड्यो नहीं.
एवामां रुपनदत्त मित्रे त्यां श्रावी कुमारने श्रालिंगन करीने पड़ी कालादेप करवाने माटे त्रण दिवसनी मुदत मागी. वली तेणे कडं के, "अंजनासुंदरी पोताना शीलप्रनावथी जीवती हशे; माटे हुंज्यांसुधीमां तेनी शोध लावं, त्यांसुधी तुं वाट जो." श्रा प्रकारनी प्रतिज्ञा लश्कपत्नदत्त वैमानमां बेसी गरुडनी पेठे तत्काल आकाशमार्गे चाख्यो. शेहेर, उपवन, गाम अने नगरादिकने विषे नमतो तथा स्त्री बालकनी वातोने सांजलतो ते त्रीजे दिवसे सूर्यपुरना उद्यानमां श्रावी पहोच्यो, त्यां कीमा करती एवी स्त्रीउना मुखथी तेणे श्रावी वात सांजली के, “शिलाचूर कुमारना सरखो बीजो को बालक रूपवालो नथी." था वात सांजलीने झषनदत्त विचार करवा लाग्यो के, “श्रा वात अंजनासुंदरीना पुत्रनी होय एम जणाय ." पड़ी ते षजदत्त वातो करती एवी स्त्रीउनी पासे ज अंजनासुंदरी मामाने घरे श्रावी ते दिवसथी श्रारंजी थाजसुधीनी सर्व वातो सांजली श्रानंद पाम्यो. पड़ी ते सूर्यकेतु राजानी सनामां गयो. त्यां तेणे खोलामां पुत्रने लश्ने बेठेली अंजनासुंदरीने दीठी. महासती पण पोताना पतिनो मित्र श्राव्यो जाणीने लजाने लीधे ब्रम सहित उनी थइ. पली सूर्यकेतु राजाए अंजनासुंदरीनुं सर्व वृत्तांत कही