________________
२०६
शीलोपदेशमाला.
तानुं राज्य सोंपी पोते चंद्रयशराजाए चारित्र ग्रहण करी आत्मसा धन कर. नमीराजा पण शत्रुर्जने वश्य करी अखंडित एवा बन्ने रा ज्यनुं पालन करवा लाग्यो. कोइ वखते तेना देहनेविषे पूर्व कर्मना योगथी व मासनो दाद उत्पन्न थयो एटले तेनी शांतिने माटे जे ए हाथमां रत्न जडित अनेक कंकणो धारण कस्या हता एवी अंतः पुरनी स्त्री तेना शरीरने विषे गोशीर्ष चंदननो लेप करवा लागी ; परंतु तेना कंकणोनो शब्द दाहथी उद्वेग पामेला ते राजाने जेम शोकवालाने वीणानो शब्द सुख करतो नयी तेम सुखकारी थयो नही. पढी
राजा कंकणोनो शब्द न थवाने माटे सर्वे स्त्रीर्जना हाथमां एक एक रखाव बाकीना सर्वे कढावी नाख्या. एवामां तेने चारित्रांतरायना केटलाक कर्म बंधनो तूटी जवाथी शुभ श्रध्यवसाय उत्पन्न थयो; तेथी ते कंकणना द्रष्टां करीने विचारवा लाग्यो के, " घणां परिग्रहवालो जीव दुःख पामे बे; माटे एकला रहेवुं ए वधारे सारुं बे. हुं पण जो श्र रोगथी निवृत्त यश तो चारित्र धारण करीश. " यावा विचारमां तेने निद्रा वने तेमां तेणे स्वप्न दीतुं के, " जाणे हुं मेरुपर्वत उपर श्वेत हस्तिउपर बेठो ढुं." एवामां तेनी यांख उघडी गइ.
पढी सवारे जेनी दाहशक्ति नाश पामी बे एवा अने जेने जाति स्मरण ज्ञान उत्पन्न थयुं बे एवा ते राजाए पुत्रने राज्यासनउपर बेसारी पोते दीक्षा ग्रहण करी. देवताए श्रपेला वस्त्र पात्र विगेरे उपकरने धारण करी जेटलामां ते मुनि नगरीनी बहार निकल्या तेटलामां तो तेमना त प्रतिबोधथी प्रसन्न ययेलो इंद्र ब्राह्मणनो वेष धरी तेमनी लावीने कड़ेवा लाग्यो. " हे महाभाग ! प्रथम श्र दीक्षा दया रुप मूलवाली बे, तो तमे व्रत धारण करयुं ते दुःखने लीधे सर्व प्रजा रोवे बे, जेथी ते व्रत लेवुं ए पूर्वापर विरोधवालुं बे; माटे प्रथम प्र जाने सुखी करीने पढी व्रत अंगीकार करो.” नमिए उत्तर प्राप्यो के, मां कोइ म्हारुं नथी; तेम हुं पण कोइनो नथी. वली ते म्हारे माटे दुःखी यता नथी; परंतु स्वार्थने माटे थाय बे. तो पढी म्हारे पण निर्ममतावाला चित्तवडे म्हारो पोतानो स्वार्थ साधवो जोइए. "
""
या प्रकारनी युक्त ने प्रत्युक्तिना वचन वडे सुनिए पोताना नि