________________
नेमिनाथना नवनवनी कथा. १२७ नारा चोसठ इंजोए श्रावीने तीर्थना जलथी प्रजुने स्नान कराव्यु. पड़ी देवताए उत्तरकुर नामनी निर्माण करेली अने हजारो राजाउँए उपाडेली पालखीमा प्रनु बीराज्या, एटले शर्के प्रजुने माथे छत्र धारण कमु.बीजा इंसो प्रजुनी बन्ने बाजुए चामर ढोलवा मंड्या अने शिवादेवी विगेरे हजारो स्त्रीयोए गदगद कंठश्री गीत गावा मांड्या; कारण के म्होटा पुरुषो पण तुरत मोहने त्यजी देवा समर्थ यता नथी. पड़ी चारित्ररूप लदमीने परणवा जता ते नेमिनाथने जो राजमती, वायुथी कंपता वननी पेठे दुःखी थवा लागी. पडी राजीमतीनी वाचाल सखी प्रजुनी सन्मुख श्रावीने कदेवा लागी. " लोकमां स्त्रीने विषे चंचल पणुं कहे बे, परंतु कबूल करेल प्रतिज्ञानो नंग करवाथी तमे स्त्रीउथी पण वधारे चंचल देखाउँ नो! तमे खरेखरा धूतारा डो, कारण के, राजीमतीने वृथा त्यजी दर संयमलमीने विषे आसक्त थया. जरासंधनो वध करवानी वखते तमे युद्धमा हजारो राजाउँथी पण लय पाम्या नहीं, ते एक स्त्रीनी साथे विवाह करवामां जय पाम्या !! वली हे धूर्त ! तमे पोताना कर्मथी बंधायेला हजारो पशुउने कुःखमांथी बोडाव्या अने एक अबला स्त्रीने कुःखरूप समुडमां फेंरी दीधी, तेथी तमारं दयालुपणुं आश्चर्यकारी !!! तमे एक वर्ष पर्यंत सुवर्णतुं दान थापी विश्वने संतोष पमाड्युं अने एक दीन अबलाने दृष्टिथी पण संतोष पमाडी नहीं, ए तमारूं खरेखलं दानेश्वरीपणुं जाण्यु !! त्रण ज्ञानवाला तमने वधारे ठबको आपवाश्री शं!!" श्राप्रमाणे निंदा, स्तुति अने उबको श्रापती एवी ते स्त्रीउनां वचनो सांजलता बता पण नहीं सांजलतानी पेठेथ नेमिनाथ पोते चारित्ररूप लक्ष्मीने मलवामाटे चाख्या. पनी जगवान् हजारो यादवोसहित गाजता वाजता अने पगले पगले दान आपता श्री गीरनार पर्वत उपर आम्रवनमां श्राव्या. त्या सर्व वस्त्र अने घरेणां उतारी बहनो तप करी त्रीश वरसे श्रावण शुदी बग्ने दिवसे चित्रा नखत्रमा सवारने पहोरे दीक्षा लीधी. ते वखते जगवानने मनःपर्यव नामर्नु झान उत्पन्न थयु. जेथी नारकादिक सर्व जीवोने पण दणिक सुख प्राप्त थयु. हजारो राजाए प्रजुनी साथे चारित्र लीधुं. पली कृष्ण श्रने बलजा प्रजुने वांदी पोतपोताने घरे गया.